Wanneer er een boek was ingeleverd, wanneer er een contract werd getekend, staken we de straat over op weg naar Patisserie Holtkamp.

We bestelden al naar de grootte van het project de hoeveelheid kroketten: kalfsvlees, vegetarische kroketten, en aan de top van de vreugde: de garnalenkroket. Helaas door het gebrek aan personeel bij de frituurpan mag je de garnalenkroketten nu zelf thuis afbakken. Ik heb er speciaal een frituurpan voor gekocht, wij willen die verrukkelijke garnalenkroket niet missen! Dan frituren wij hem thuis zelf wel!

En waar je ook komt: bij restaurant Keizer, bij koffieshop Jongschaap in Kalenberg, overal wil men graag zo’n fameuze garnalenkroket van Holtkamp even voor u afbakken. Hij is wat je noemt: beroemd!

En dat is niet alleen waar Patisserie Holtkamp zijn grote klantenkring van lekkerbekken aan te danken heeft. Op zaterdagen en feestdagen zoals Kerstmis en Pasen vormen zich lange geduldige rijen, die zich uit de volle winkel ook op de stoep opstellen om de bestelde lekkernijen en heerlijkheden uit de winkel op te halen. De clientèle kent elkaar ook! Eenmaal klant, dan ben je meteen voor altijd klant! Cees Holtkamp, de Godfather van deze kwaliteitsbanketbakkerij, kent zelf zijn klanten ook bij naam. En nu hij het rustiger aandoet, de zaak bemand met familieleden, hetgeen borg staat dat het vertrouwde thuiskom-gevoel gewoon is gebleven, kan hij het zich veroorloven eens een persoonlijk bezoekje bij deze oude klant tevens snoepster af te leggen! We krijgen nog even een interessante discussie over Maggi. Cees is net zo’n liefhebber van de Maggifles als ik.

“En ik gebruik ook wel eens een bouillonblok!”, bekend Cees mij. Ik biecht nu ook maar op, dat ik dol ben op scheutjes Maggi en dat mijn kinderen ook graag “blote macaroni met Maggi” eten! Ik ben vereerd, dat hij mijn nederige zwerfhol aandoet, per fiets, met een keus uit zijn speciale lekkernijen in zijn tas!

Een vers aardbeien – rabarber taartje, geheime chocoladeballetjes… “Ik heb hier een scheutje champagne door gedaan!”, en dan de meest opwindende snoeperij: een doos vol verse hoerenkoekjes naar een zeventiende eeuws recept van mevrouw Marselis uit het boek bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam. Cees geeft mij een geheimzinnig doosje vol van deze hoerenkoekjes, uitgevoerd in een receptbewerking van zijn hand. Cees: “Een ding heb ik vervangen: de dames gebruikten een krent als vulling, ik vul ze met een rozijn. Dat is lekkerder!” Cees drinkt nog een vers kopje thee, en nadat hij mij een doos in eigen bakkerij zelfgebakken hoerenkoekjes heeft overhandigd, stapt hij weer op zijn fietsje.

“Dag Cees. Ik organiseer vlug weer eens een tochtje naar je heerlijke winkel voor zo’n zalige tompouce!”