KONINKLIJK BONTJE

Dit is de honderdste column! Daarom een Koninklijk randje om deze facebookpagina te vieren! En mijn adjudant krijgt van mij een persoonlijk lintje. Hij verzorgt de columns met de allerleukste plaatjes. Ik weet niet in welke kelders of zolders hij snuffelt om de beste illustraties te zoeken, maar de meerwaarde van de plaatjes bij mijn verhalen is HÉÉL HÓÓG! Adjudant, bedankt!!! En dan nu de column uit de Koninklijke Oude Doos!

Mijn grootvader Jan kreeg een lintje. Hij moest in officieel zwart pak, ik meen een jaquet, zich melden bij Koningin Wilhelmina. Mijn moeder, zestien jaar jong, mocht de Majesteit een boeket overhandigen.

Doodzenuwachtig meldden vader en dochter zich bij de lintjesuitreikplek . Mijn moeder had nog nooit zoiets meegemaakt, stjf van de zenuwen meldde zij zich in een kleedkamer bij een Hofdame. Zij droeg een mooie geklede zijden jurk, maar tot haar verbazing kwam er een hofdame naar haar toe met een centimeter in haar hand. Deze dame mat haar halsuitsnijding, die gelukkig aan de eisen van on-diepte voldeed. Zo niet, dan hingen er aan een rek een aantal bontjes, die konden dienen om een eventueel te diep uitgevallen decolleté te bedekken!

Mijn moeder, zestien jaar oud, stijf van de zenuwen, mocht dóór. Na deze opwindende gebeurtenis kwam mijn moeder thuis met een rijmpje, dat uit de mond van Prinses Juliana was opgetekend ten tijde van de jaren dat de Prinses studeerde!

“Al ben ik een Oranje

Toch heb ik haar als franje!”