Ik had mij er heel erg op erg verheugd. Eindelijk mocht ik een kijkje nemen in het Hoofdkwartier waar het wereldberoemd Amsterdams Zuur vandaan komt. Hier zwaait Oos Westbeke de scepter, de inmiddels bij een groot publiek bekende Amsterdamse Zuurkoning.

“Ik weet het nog”, vertelt een Amsterdamse vriend van mij. “Vroeger stond de kar op het Rapenburg, later op het Waterlooplein en toen zijn ze naar Amsterdam-Zuid getrokken”.

Wanneer ik op mijn werk zat, fietste ik in de pauze toch even vlug naar de kar met zuur, om wat lekkers te halen voor bij de lunch.

En bij ons thuis kochten wij op vrijdag altijd een grote bak zuur voor de hele week! Dus ben ik inmiddels ook fan van dat Amsterdams zuur geworden, en licht verslaafd aan zo’n grote dikke zure bom, waar mijn humeur zo van opbloeit! Vol verwachting stap ik, geflankeerd door de crew van Mokum Magazine inclusief fotograaf, het directiekantoor binnen, waar men druk doende is met van alles en nog wat.

Er loopt een filmploeg rond, die Heer Oos filmt voor opnames voor het succesvole Wesbeke Journaal van Albert Heijn, wegens groot succes geprolongeerd naar een tweede seizoen. Mijn oog wordt nu getrokken naar een enorm groot bassin met tropische vissen, dat anderhalve wand bedekt.

“Dat aquarium is gevuld met biologisch zeewater, dat regelmatig wordt ververst!”, zeg Heer Oos trots. Ik kijk nieuwsgierig naar de glazen potten, waarin allerlei exotische proeven van zuurmakerij te zien zijn. “Dit zijn ingelegde tulpenknopjes”. Ik zie allerlei bijzondere ingelegde producten, en voel bijna grote behoefte om overal héél eventjes een vinger in te steken, om te proeven!

“We kunnen hier letterlijk van alles in het zuur leggen!´”, verklaart Heer Oos. “En misschien leuk om te weten, we hebben hier ook een leuk klein winkeltje, waar je lekkere dingetjes kunt kopen!”

We vertrekken met de belofte nog eens terug te mogen komen, om nog eens wat meer te horen over de geheimen van de eeuwenoude kunst van het conserveren. Want terugdenkend aan de vroegere eeuwen, waarin het eten voor lange reizen moest worden bewaard, was in het zuur conserveren natuurlijk ook wel ‘n dingetje.

Dank U Heer Oos, we horen graag een volgende keer meer over uw ervaring en expertise over tegenwoordig en vroeger!