DE ONVERGETELIJKE KEES HOLIERHOEK

In de jaren, dat ik voor Uitgeverij de Arbeiderspers werkte, kregen schrijvers aan het eind van het jaar 10.000 gulden. Dat was de eenheidsprijs, als beloning voor een vruchtbaar jaar met leuke verkoopcijfers. Daar kwam verandering in, toen Kees Holierhoek, dit jaar op 23 september overleden, de Lira oprichtte en de verdeling van de winst een andere vorm kreeg. Het Leenrecht, waarbij iedere auteur een percentage van de winst op zijn werk ontving, dat was een meer rechtvaardige beloning. Maar ik liep, zojuist in het bestuur van de vereniging van schrijvers gestapt, Theo Sontrop directeur van de Arbeiderspers tegen het lijf, die mij behoorlijk woedend aansprak: “Zo, heb jij je ook bij die Lira aangesloten. Dat gaat ons geld kosten!”

Dat was natuurlijk baarlijke nonsens, en dat bleek al vlug toen Kees Holierhoek kalmpjes zijn roer recht hield. En het bleef niet bij die eerste groep schrijvers, die zich bij de Lira aansloten. Want Kees was nog maar pas begonnen. Zoals Rien Verhoef ooit opmerkte: “Kees verzamelde voorzitterschappen, zoals een Indiaan scalpen!” Kees sloot de ene vergadering, wisselde van pet en opende de volgende. Thrillerschrijvers, educatieve schrijvers, vertalers, scriptschrijvers, dichters, verzamelden zich onder een veilige pet van Kees, wetend, dat hun belangen niet beter behartigd zouden worden dan onder zo’n veilig hoofddeksel. En daarnaast was Kees een hartelijke man, goedlachs en geestig. Ik herinner me nog mijn boek “Een zoektocht naar Cats”, wat gepresenteerd zou worden in Zeeuws Vlaanderen. Terwijl verschillende sprekers, waaronder Kees, mijn boek zouden inleiden, zou ik dan van onder een deken, waaronder ik naast een ijskoude stenen Cats mocht liggen, tevoorschijn komen…. Het was een lange tocht van Amsterdam naar Zeeuws Vlaanderen. Maar daar zag Kees niet tegenop. “Dan gaan we onderweg toch gezellig twee keer lunchen!”, sprak hij.

Dierbare Kees, ik hing tijdens de  vergaderingen van de Lira aan je lippen. Het was niet helemaal mijn kopje thee, maar de onversaagde manier waarop jij de belangen van al die schrijvende mensen behartigde, heeft indertijd grote indruk op mij gemaakt. Dag lieve onvergetelijke Kees, we zullen nog veel aan je denken.