OMA OP HET VINKENTOUW
Het is een soort wachten dat niet te vergelijken is met alle andere soorten wachten. Je weet van je schoonzoon zo’n beetje alle bijzonderheden, waar een grootmoeder recht op heeft. Want je moet heel prudent zijn met je belangstelling naar dat eerste kleinkind. Niet té nieuwsgierig…je moet weten dat zij het zelf allemaal willen vertellen…hoewel ze je eigenlijk niks hoeven te vertellen…
Denk er om, niet steeds vragen of je dochter al iets van weeën voelt. Gun ze hun eigen nieuws…Het is al bijzonder dat je er bij mag zijn…natuurlijk niet op de eerste rij…meer op de achtergrond. Maar wel geruisloos dienstbaar. En toch dichtbij…
Je beseft dat je je in een onmogelijke positie bevindt. Ga wat doen.
Zet koffie. Zet thee. Probeer kalm te blijven. Ga even weg om adem te halen. Maar kom maar direct weer terug…je wilt niets missen.
Stel je voor, dat jij HET MOMENT van de geboorte moet missen, omdat jij verzenuwd de planten gaat watergeven…of zoiets.
Je probeert je even de geboorte van je eigen eerste kind voor de geest te halen…Het enige wat je je herinnert is de gedachte die je toen had. Terwijl het allemaal traag verliep, dacht je steeds maar: ”Morgen om deze tijd is het wel voorbij!!!”. En terwijl je de planten water geeft, waarbij je gigantisch morst omdat je handen bibberen, spits je je oren…hoor je wat? …Nee…dus plens je slordig verder met de gieter, al maar luisterend…het is nog steeds stil…Dan…plotseling hoor je reuring….stemmen….de bromstem van de dokter…..de opgeluchte stem van je schoonzoon….je staat doodstil met de gieter in je hand. En dan weer je schoonzoon. Hij komt je halen. “Kom mee…we hebben een dochter…!”
Hij trekt je mee de trap op naar de slaapkamer….En daar..in bed…gewikkeld in een klein dekentje… in de armen van je dochter…klein koppie met een bos donkere….natte haartjes….
“Ga zitten moeder”, zegt je schoonzoon, “dan mag je haar even vasthouden….je kleindochter.”
Voorzichtig legt hij het kleine meisje in haar armen. Het kleintje slaat haar oogjes op. Kijkt ze haar aan?
Ze buigt haar oude hoofd: “Ik ben je oma!”, zegt ze zachtjes.