SPROOKJESACHTIGE GEBEURTENISSEN
Mijn dagelijks leven verandert af en toe in een avontuur met een sprookjesachtig karakter. Neem nu afgelopen dinsdag. Ik verzuimde tijdig mijn Hofkruidenier te bellen met een verlanglijstje waarop ik alle ingrediënten voor een warme maaltijd voor drie dagen stonden, plus flessen sap om mijn dorst te lessen plus een spuitfles slagroom voor op de koffie die ik mijn bezoek altijd royaal voorzet en niet te vergeten de gemberkoek, die ik daarbij in dikke hompen, besmeerd met dik roomboter, serveer. Enfin ik was zwaar onthand, want een tocht met de rollator en stok naar mijn grutter zat er niet in. Ik keek in mijn ijskast en zag slechts oud brood, zeer oude yoghurt, een verschrompelde komkommer en een pak gekleurde vruchtenhagelschag….Bovendien zat er voor de deur van mijn ijskast op de grond een enorme grote spin. Nu is September spinnenmaand. Van kleine spinnetjes ben ik niet bang…maar met geweldig grote reuzespinnen met minstens acht grote poten heb ik niet terug! Ik begon maar eens met een groot waterglas uit de kast te pakken en dat over deze kolossale langpoot heen te zetten.
Zo…nu kon ik mij even veilig bezinnen op een vervolgactie om deze langpoot veilig te transporteren naar – een voor hem of haar – veilige bestemming. Ik wist uit levenslange ervaring, dat ik nu een harde ansichtkaart moest zoeken, die onder het glas met de gevangen langpoot “voorzichtig” moest schuiven om dan hard rennend met het glas, kaart en spin mij naar een open raam reppen waardoor ik hem dan in een lager gelegen struik kon laten zakken…
Maar ik durfde niet…de spin was van zulke buitenproportionele afmetingen (hij had hele lange poten), dat ik vast en zeker zou struikelen op weg naar dat raam…en dan zou de spin de benen nemen en een schuilplaats zoeken, waarschijnlijk in mijn bed…en waar moest ik dan zelf slapen? Hij moest hij dus voorlopig bij mij blijven wonen…op de grond voor de ijskast…tot er een sterke man of vrouw mij zou bezoeken, die deze daad voor mij wilde verrichten…
Het duurde nog tot de zon onderging tot mijn adjudant mij kwam bezoeken. Hoera!!! Voortvarend als mijn adjudant is, pakte hij een zakdoek, raapte de spin onder het glas vandaan zonder hem een poot te krenken, bracht hem naar een op de gang openstaande deur en liet de langpoot liefdevol en voorzichtig in de heg zakken!
Bovendien bracht mijn adjudant nog potten heerlijke diepgevroren zelfgemaakte courgettesoep voor mij mee…zodat ik na alle spinnenoproer ook nog heerlijk mocht eten……Mijn adjudant gaat voor zijn tweede onderscheiding, wegens het redden van een spin en een hongerig oudje! Bent u nieuwsgierig waar ik die voortreffelijke adjudant vandaan heb gehaald?
Dat is nu mijn geheim!