DE KLOK IS TERUG!

Natuurlijk zat ik om kwart over zeven in de ochtend warm gekleed in de tuin te wachten tot onze klok, gerestaureerd -opgepoetst en in opperbeste gerestaureerde staat de komende jaren voor ons vrolijk de uren weg te tinkelen- met dezelfde vervoerder die haar had weggebracht naar het herstellingsoord voor klokken, haar blinkend en wel zou terugkomen naar haar eigen torentje op de Hof van Barmhartigheid, in de volksmond Occo Hofje genaamd. Ook de echtgenote van de vervoerder was weer aanwezig: “De kinderen zijn groot. En nu ga ik graag met mijn man mee bij bijzondere transporten, zoals dit. Daar geniet ik van!”

Was ik de enige Hofdame, die getuige was geweest bij haar vertrek, er waren nu toch een aantal Hofdames, die in ochtendjas getuige waren van haar glorieuze terugkeer. Ik was deze keer nu getuige van haar vlucht terug naar haar eigen klokkentoren, hangend en zachtjes zwaaiend aan sterke kettingen door de lucht…door de experts gedirigeerd naar haar eigen woning, de klokkentoren van het Occo Hofje. Zij, samen met het kleine klokje dat bij haar hoort, kreeg op dit vroege uur een klein maar warm applaus! Waarna de vroege hofdames weer tevreden naar hun vertrekken vertrokken, misschien voor nog een klein dutje…?

De mannen waren nog een tijdje bezig om haar geluid bij wijze van proef te laten horen, de klok wordt nu elektronisch ingesteld, zodat zij haar geluid op vaste tijden kan laten horen. Wij vernamen af en toe al haar vrolijke getinkel, dat bij wijze van proef door ons gehoord werd. Een mooie klok met nog een grote toekomst!

En wanneer binnenkort Amsterdam haar eeuwfeest gaat vieren, zal zij haar stem laten horen, tezamen met alle klokken van onze Hoofdstad: Amsterdam!!!