DE KERS OP DE TAART

De grote opknapbeurt, waar de bewoonsters van het Occohofje afgelopen jaar het volle zicht op kregen, is bijna voltooid. Onder de vakkundige en bekwame leiding van Mme. Els Wenselaar vond een grote intense restauratiebeurt plaats. Mijn oog viel geruime tijd geleden al op de restauratie van de zeventiende-eeuwse muur, die aan de achterkant van de tuin een hoognodige schoonmaak- en restauratiebeurt onderging. En nu is de laatste paar jaren ijverig doorgewerkt om de Hof niet alleen kosmetisch te voorzien van de maatregelen die het historische gebouw in volle schoonheid  laten zien, maar ook is aangepast aan de nieuwe eisen van klimaatbestendigheid. Onze beheerster Mme.Els Wenselaar was regelmatig op het dak te zien, waar zij met de bouwexperts in overleg was over hoe e.e.a. op de beste manier kon worden gerestaureerd.

Mijn aandacht werd getrokken een vrouw, die, gezeten op een planken steun, zich bevond bij de timpaan op het dak boven de ingang van de Hof. Wat deed deze dame, daar hoog in de lucht?

Mme. Saskia van der Poel restaureerde daar de zeventiende-eeuwse timpaan, die daar vanaf de bouw in de achttiende eeuw boven de hof was aangebracht: een vervaarlijke adelaar met scherpe snavel bewaakte ons met strijdlustige blik en woedende ogen, gevat in het wapen van de Familie Occo. Ik had eigenlijk nooit omhoog gekeken naar dat dier.

Wel werd ik bij aankomst bij de trap, die toegang tot de hoofdingang van de Hof gaf, geconfronteerd met de uiteinden van de leuningen, die houvast boden bij het beklimmen van de trap. Daar waren nu de kleine ijzeren kopieën van de adelaar, die op het Timpaan prijkte.  Cornelia Occo zelf wilde dat de naam van deze veilige plek “voor weduwen en wezen”, het Huis van Barmhartigheid’, zou zijn. Hoewel in de volksmond men altijd sprak over “het Occohofje”!

Ik vroeg aan Mme. Saskia van der Poel, van Atelier Koningsblauw, die daar hoog in de lucht bezig was met in vrolijke kleuren schilderen van het familiewapen van de familie Occo, hoe zij hier toe kwam.

“Ik deed onderzoek naar de originele kleuren van dit familiewapen. Die kleuren kwamen na het verwijderen van vele witte verflagen, weer tevoorschijn!” En nu kunnen alle voorbijgangers op de Nieuwe Keizersgracht bij de Hof omhoogkijken, om te zien hoe de oplettende Adelaar naar hen kijkt, oplettend of niemand kwaad in de zin heeft.

Ik vraag Mme. van der Poel welke opleiding tot restaurateur van dit soort projecten zij heeft gevolgd.

“Ik ben autodidact! Veel lezen, veel kijken, veel doen. Ik heb zo veel expertise opgebouwd bij het restaureren van oude objecten, naast mijn werk als schilder”. Saskia laat mij op haar telefoon twee schitterende werken van haar hand zien: een portret van haar dochter en een afbeelding van een volledig opgetuigd zeilschip, eigendom van een vriend, die haar daartoe opdracht gaf.

Ik loop maar eens naar buiten, ik loop naar de overkant van de Nieuwe Heerengracht 96 – 190. En ja, daar straalt de Occo-adelaar mij vrolijk en oplettend in haar nieuwe kleurrijke verenpak toe. Als een kers op de taart van de voortreffelijk onderhouden en van verse verf voorziene Occohof. O nee, ik vergis me. Natuurlijk: het is het Huis van Barmhartigheid!