BROODJE POEP HEEFT DE TOEKOMST!

Ik maak een stapje opzij. Na het eten van een bord bruine bomen laten mijn ingewanden af en toe luid horen, dat de bruine bonen – gassen zich een uitweg zoeken. Mijn achterkleindochter krijgt van mijn getrompetter de slappe lach: “Dat is oma’s buitenboordmotor!”, waarmee ik probeer begrip te kweken bij mijn nageslacht voor de natuurlijke dingen van ons lichaam.

“Je lijkt wel een olifantje, die trompettert!” roept haar twee jaar oudere broer.

Ik probeer mijn interne gasstroom zo beleefd mogelijk de vrijheid te geven, maar je hebt nu eenmaal niet alles zelf in de hand. Bovendien zijn in mijn familie de poep-grappen altijd geweldig populair geweest. Met sinterklaas trakteren wij traditioneel ieder nieuw lid van de familie , zoals verse schoondochters, nieuwe schoonzonen, en ook goeie vrienden komen in aanmerking voor onze klassieke sinterklaassurprise, De Po! Ik ben de bewaardster van De Po, een authentieke porceleinen nachtspiegel, nog gebakken in de fabriek van Paulus Regôut uit Limburg. Ik kocht hem ooit tegelijk met lampetkan en een wasbak, allemaal spul uit de negentiende eeuw. Ieder jaar, wanneer de lootjes worden uitgedeeld, wordt bepaald voor welk adspirant familielid dit jaar De Po moet worden gevuld. Hier volgt een recept voor de dikke zo levensecht mogelijke drol:

een kleine ontbijtkoek, een kop zwarte koffie en een handje rauwe havermout (voor de brokjes). Dit alles door elkaar husselen met de blote hand. Voor de goeie stevigheid nog wat kouwe koffie bijvoegen. Dan boetseren wij een forse drol, of misschien wel twee forse drollen en draperen die elegant over elkaar  Het cadeautje kan je in de prut verstoppen. Het is de bedoeling dat de persoon die De Po ontvangt het cadeautje met de blote hand uit De Drol moet vissen.

Wij keren terug tot de winden, die uit geprangde darmen  af en toe tot ons komen. Mijn Zeeuwse voormoeder sprak: “Beter in de vrije lucht, dan in ‘t nauwe buukske!”

Vroeger had je op de kermis de Pettomaan. Dat was een kunstenaar, die een meester was in de timing hoe hij zijn winden distribueerde voor zijn gretige publiek. Een beroemde Pettomaan was Joseph Pujol uit Marseille. Zijn act bestond uit het uitbaten van zijn talent, door een buitengewone controle over zijn darmspieren. Hij kon lucht door zijn poepgaatje naar binnen zuigen om dat op verschillende toonhoogten weer uit te blazen.

Zo kon hij zelfs melodiën scheten en ook kaarsen uitblazen. Hij speelde de Marseillaise, en Au clair de la lune van Debussy. Hij speelde in de beroemde Moulin Rouge in Parijs en had een poosje zijn eigen theatertje, het Theatre Pompadour. Daar ging hij ook mee op tournee. Maar toen de eerste wereldoorlog uitbrak ging hij terug naar Toulon, om de rest van zijn leven koekjes te bakken.

Apropos: ik kijk op de televisie en zie, dat de mens bezig is zijn eigen poep te composteren. Dan moet hij wel gezond eten. Maar die versemensen poep is beter voor de aarde dan welke kunstmest ook.

En ik denk aan de beerputten bij boerderijen, gevuld met mensenmest. En daar kwamen toch heerlijke aardbeien van!!!!!!!!!!!!!!!