NIET CONVENTIONEEL, MAAR TRADITIONEEL
Pasen komt er aan. Ik onderwerp mij weer voor de niet te tellen keer in mijn leven aan de hele uitvoering van de Matthäus Passion, op vrijdagmiddag. En bedenk mij wat een prachtig en gruwelijk scenario door Johan Sebastiaan Bach van de mooiste dramatische muziek ooit door hem gemaakt, is voorzien. Ik ben niet oneerbiedig, wanneer ik zeg dat de Matthäus voor mij een meezinger is. Hele stukken tekst brom ik mee, maar de muziek zelf zit voorgoed in mijn hoofd gebakken. Ik neurie en brom en ervaar ook iedere keer weer verdriet wanneer Jezus sterft…Je weet hoe het afloopt, en toch word je meegesleept…als twaalfjarig kind voor het eerst de hele Matthäus geluisterd, en maar hopen dat het deze keer goed zou aflopen…tegen kinder-beter- weten in…
En dan is het Pasen! Dan begint mijn gevoel voor traditie op te spelen. ”Zijn er al boterlammetjes?”, vraag ik bij de grootgrutter.
“Ze zijn al op. Er zijn niet veel mensen meer die ze bestellen…”, is de treurige mededeling. Tja…mijn kinderen hebben ze nog gegeten, mijn kleinkinderen weten niet wat het is…een boterlammetje. “
Bij de grootgrutter hebben ze gelukkig nog wel hard gekleurde gekookte eieren, ik sla groot in, acht kleinkinderen en een achterkleinkind…we moeten ook wel iets te verstoppen hebben in de tuin van het Hofje waar ik woon. De laatste Pasen die ik in Kalenberg vierde, heb ik nog voor twee kleindochters nog een hele mand gekleurde eieren verstopt. Die ze, nadat ze die hadden gevonden, vervolgens voor elkaar gingen verstoppen!!!
Nu is er precies één achterkleindochter, die ik nog even ga verrassen met verstopte eieren in de tuin van het Hofje waar ik woon.
Ik herinner me ook nog een paasfeest, toen we onder de gasten een kunstenaar hadden. Hij heeft een paar onvergetelijk mooie eieren beschilderd, die jarenlang in mijn pronkkastje hebben gestaan. Tot ze raar gingen ruiken. Maar dat beschilderen deden we door het moderne tijdgebrek ook al niet meer…Toch…in de familie bleef het traditionele Paasgevoel nog steeds helemaal levend en intact. Bij elkaar zijn….lekker eten…en hoewel ze langzamerhand allemaal uitgevlogen zijn…met Pasen zoeken we elkaar weer op.
Eén Paasding heb ik gemist. De Zondag voor Pasen werden er broodkippen en broodpaashazen gebakken. Die prikte je op een stok en sjokten er mee rond, onder het zingen van ‘Palm palm Pasen, Ei koerei. Een ei is geen ei, twee ei is een half ei, drie ei is een Paasei!´
Ik wens u allen een heerlijk vrolijk Paasfeest, met of zonder lammetjes!
En dan nu het gedicht voor deze keer. Om u aan te melden voor een gratis gedicht in uw mailbox kijk op:
LJCOSTER.NL
Dag van schoonheid
De bot, die berst; de bij, die zoemt;
de wind, die zotheid gaat vertellen:
wat men kortweg de lente noemt
en de aarde komt op stelten stellen;
dat klotst nu alles door mijn kop,
en ’k stak er wel een pluimken op,
als ik maar niet zo deftig was,
zo stijf in mijn geklede jas.
Als ik de band maar los kon knopen,
nam ik u allen dubbelthope:
gij meiskens uit de stad, den stal,
gij wijs als ’t boek, gij dom als oordje,
gij uit ’t kasteel en gij uit ’t poortje,
en gij, o boom, en gras, en wal,
gij witte, wandelende pater,
gij paard, gij zon, gij wolk, gij water,
en ’k danste midden in uw tas,
als ik maar niet zo deftig was,
zo stijf in mijn geklede jas.
Richard Minne (1891-1965)
uit: In de zoete inval (1955)