DERTIG JAAR ALLEEN

In een vrolijke bui vier ik mijn jubileum van dertig jaar vrouw alleen! Het begin van deze jaren was niet zo vrolijk, veel traan vergoten. Maar toen bleek, dat ik naast het zwemmen in het tranen gevulde zwembad van verdriet toch al vlug naar de kant zwom, want daar wachtte mij een van de mooiste opdrachten in mijn schrijversleven: het schrijven van de (uiteindelijk) zes en zestig delige televisie serie “VROUWENVLEUGEL’. Producent Frans Rasker gaf mij de opdracht een proefaflevering te schrijven. Dat deed ik.

Frans kwam bij mij thuis, las wat ik schreef, gaf mijn jongste zoon geld om een fles champagne te halen en sprak vervolgens:

“Zoiets heb ik nog nooit gelezen!”

Het vervolg is bekend. Ik schreef in drie jaar zesenzestig delen van de gevangenisserie. De vrouw (die nooit gokte) won de publieksprijs  “Televizierring”, kreeg op een feest in de Beurs van Berlage deze ongelofelijk monsterlijke ring aan de vinger geschoven, kreeg door een enthousiaste ober champagne in mijn schoen geschonken, en werd in een enorme witte limousine naar huis gebracht.

Vervolgens won ik ook nog een miljoen. Toen brak er een tijd aan van aan iedereen uitleggen, hoe ik nou toch een miljoen had gewonnen. Het kwam allemaal door Mme. Erica Terpstra. Na een lezing sprak ze tot mij: “Marjan! Koop toch eens een lootje. Het is maar tien gulden! En het is goed voor de sport”. Dat was in 2004. Het lot lag vergeten in een laadje. Maar in 2007,  ik had een griepje en lag in bed, werd er gebeld. Ik schoot haastig kleren aan, opende de deur, waar een cameraploeg stond en een bekende Nederlander een grote papieren cheque omhoog hield, met daarop een miljoen! Ik sloeg bijna de deur weer dicht, voelde mij ontzettend in de maling genomen. Maar de deur werd weer opengetrokken. “Marjan! Je hebt één miljoen gewonnen!”.

De rest is geschiedenis.

Er werd meteen drie ton voor de belasting ingehouden. Maar er bleef genoeg over. De schoondochters kregen prachtige jurken, de zoons kregen allemaal een Italiaans pak en dito schoenen, zelf kocht ik twee nieuwe panties en een koffer op vier wieltjes.  Mijn huis in Kalenberg werd grondig gerestaureerd, we gingen met de hele familie een week naar Bretagne, naar het hotel waar ik ieder jaar kwam. Ik had altijd gelachen met de mannen achter de balie: “Monsieurs, wanneer ik de lotto win, kom ik met mijn hele familie!” Hetgeen ik toen ook heb gedaan. En ik kreeg een aantal hele rare bedelbrieven. Maar troost u lezer, het geld is op. Het huis is verkocht. De tweedehands fantastische Saab Turbo, waar ik nog zestien jaar in reed, daar moest ik uitstappen, want ik begon door het glaucoom in mijn ogen tegen het verkeer in te rijden, een van mijn zoons nam mijn lievelings voiture over, liet hem opnieuw spuiten en haalt mij af en toe op in dat heerlijke oude, maar nog excellent functionerende Saabje. En wanneer ik Mme. Terpstra tegenkom, bedank ik haar nog steeds, dat ze me toen een lootje van tien gulden heeft aangesmeerd,

VOOR DE SPORT….

Troostlied voor wie met Kerst alleen is. Willem Wilmink 1936 – 2003

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,

dat is niet meer dan achtenveertig uur.

En uren, het ene vlug, het andere trager,

Uren vervliegen op den duur.

Raak niet verloren in herinneringen,

Wees toch een beetje wijzer deze keer.

Zing maar “Stille nacht” als je kunt zingen

Want stil zal het zijn, die nachten, Zeer.

Zing in je zelf: “de witte vlokken zweven.”

Terwijl de regen langs de pannen ruist.

Het kind is niet in Betlehem gebleven

Het is naar Golgotha verhuisd.

Gedenk de dieren op de schalen en borden.

Die zitten meer dan jij in de puree

Eten is beter dan gegeten worden

Ook in de glans van Lucas 2.

Zeg “nee” als mensen je te eten vragen,

Want in een andermans gelukkige gezin

Daar is de kerstboom enkel te verdragen

Met een uitslaande brand erin.