Redactie AD
Titel: De bal is altijd rond. Opgetekend uit Flip,s eigen mond. Flip is bijna zeventien jaar.

Eerst begon ik zelf met voetballen. Met papa als ik bij hem was op een pleintje in de Jordaan en met Sopa ( Flip noemt zijn opa Sopa) op het Olympiaplein bij mama om de hoek. Daar kon je kleine veldjes huren en dat deden we soms wel een paar keer in de week. En natuurlijk als ik bij Oma was op het grasveldje met de ijzeren doelen waar Sopa altijd wel weer een hand of een pink brak…
In het begin was ik graag keeper en volgens Sopa was ik daar ook wel goed in. Maar toen ik zelf op een club ging, op AFC, bleek dat er altijd te veel keepers waren
En dat ik veel minder tijd kreeg dan als veldspeler. Eerst speelde ik op het middenveld en scoorde ik ook af en toe, soms van afstand, want ik had een goed schot. Late stond ik ook een tijdje als verdediger, eerst links-, daarna rechtsachter.
Ik speel nu voor het achtste jaar competitie en voor het tweede seizoen in de voorhoede. Afgelopen Zondag scoorde ik nog de 1-0 en de 2-0. Toch aarzel ik de laatste tijd weleens of ik nog wel door wil gaan met voetballen
. Ik heb het steeds drukker met andere dingen, school, vrienden, en tweemaal in de week trainen en dan ook nog op zondag spelen is bij elkaar best veel.
Nog veel meer dan van zelf voetballen hou ik van Ajax kijken. In de Arena, want mijn vader heeft een seizoenskaart voor twee personen en vaak gaan we samen, ook naar wedstrijden in de Champions League. En dan is de sfeer in het stadion echt fantastisch. Zelfs als Ajax verliest…

Voetbal en alles wat eromheen zit – bijvoorbeeld ook op tv – is heel belangrijk voor me. Zo hield ik pas nog op school een spreekbeurt over de gewelddadige supporters van de “harde kern”. Die heten in Italië de “ultra”s’, Ik vertel het nu uit mijn hoofd, want ik kan dat allemaal echt wel dromen. En met mijn vader heb ik deze zomer een reis langs Europese steden gemaakt, Parijs, Venetië, Rome waarbij we daar vooral ook de beroemde en beruchte stadions hebben bezocht. In Nederland zijn er natuurlijk ook wel harde kernen, de F-side bij Ajax bijvoorbeeld, maar zo gewelddadig als in Italië en Napels zijn ze niet.
Eigenlijk zou ik als ik naar de Arena ga ook graag tussen de F-side staan, want daar is de sfeer het allerbeste.

Ik heb nog een vraag: ik heb een tijd geleden gehoord dat je intens verlangde naar een lekkere tattoo….
Flip:

“O…dat is over…daar denk ik bijna nooit meer aan. Misschien later nog eens als ik een beetje ouder ben….!”
(Hoor ik daar zijn oma, moeder, Sopa en pa een opgeluchte zucht slaken…?)
Dank je wel Flip, dat je ons in je voetbalhart hebt laten kijken.