Redactie AD
Titel: Kleine tornado’

Na lang uitzwaaien valt de voordeur in het slot en is het bezoek van mijn achterkleindochter voorbij. Een bezoek van een rijke week, van uitgebreide ontbijten op bed, knapperig opgepimpte croissantjes, dikke klodders zelfgemaakte bramenjam, glazen sinasappelsap, kopjes slappe thee…..kortom alles wat een klein meisje zich kan wensen is gretig opgepeuzeld. Dan kan de nieuwe dag in de grote stad een aanvang nemen. Haar moeder – mijn oudste kleindochter, een geboren amsterdamse  ==  slaat geen dagje over om haar dochtertje in de kar mee te nemen om alles wat voor kleine meisjes interessant kan zijn aan haar dochter te bezoeken. Achtereenolgens bezoeken ze Nemo, Artis,(twee keer)  een zwembad, twee speeltuinen met schommels, een restaurant waar oma wacht voor een gezamenlijke maaltijd, een aantal tussendoor dutjes in de wandelwagen, ritten met de wandelwagen in verschillende trams. Kortom de geliefde hoofdstad wordt aan een gromdig bezoek onderworpen….ik denk, dat al deze hoofdstedelijke highlights voor altijd in het kleine hoofd van mijn achterkleindochter voorgoed gegrift staan.

Ook de Albert Cuypmarkt krijgt een bezoekje, ik geloof zelfs dat de Dappermarkt niet is overgeslagen!   Ik heb zelden een moeder met een jong kindje de stad zo grondig zien uitvlooien, zoals mijn kleindochter met haar dochtertje heeft ondernomen. K heb mijn hele repertoire van kleine kinderliedjes weer opgehaald, waarbij toch de hit “Ölifantje in het bos, Laat je mammie toch niet los”, de hoogste score haalde! In de kinderboekenhoek in de boekwinkel kwam een boek over omvallende krijtjes met ster aan de eindstreep!!!Angstig dieptepunt van deze week was haar bezoek aan mijn openstaande laptop….!Ondanks mijn klemmend verzoek mijn aantrekkelijke toetsenbord met rust te laten is de uitdaging eens een lettertje te proberen niet tegen te houden….gelukkig grijpt haar moeder in…haar experimentele brief richt verder geen schade aan,,,behalve dat de lust om eens flink los te gaan op al die aantrekkelijke toetsen…nu toch wel is gewekt …Wij verplaatsen onze kleine tornado naar de speelhoek met de grote doos vol kleurige kleurpotloden….gevaar tijdelijk geweken. Nu is deze wilde week al weer voorbij. Na enige knuffels ter hoogte van mijn buik verdwijnt ze zwaaiend uit mijn beeld. Ach Hannah, wanneer kom je weer?