Redactie AD
Titel: Hoe viert men zijn verjaardag?

Negentig jaar lang heb ik kunnen oefenen hoe men een beetje aardig zijn of haar verjaardag viert. Vanaf het ogenblik dat ik kon lezen kon ik allerlei voorbeelden van verjaardagsvieringen waarnemen. Van eenzame verdrietige, romantische, eenvoudige en uitgebreide vieringen kon ik alles uit de boeken halen. Daarbij was mijn grote voorbeeld van hoe je een verjaardag met een grote familie viert mijn smaakmakende blauwdruk te vinden in de grote succesroman van Louis Couperus, Eline Vere! In dat heerlijke boek, waarvan ik het toen ik het de eerste keer las nauwelijks begreep waar het in deze grote mensenwereld over ging, in ieder geval de manier waarop men familiefeesten vierde en  de manier waarop Louis Couperus dat beschreef voor altijd heb onthouden. Het werd in mijn lange leven mijn voorbeeld van hoe je zo,n feestje aanpakt.

Ik had inmiddels ook een grote familie, dus dat was de basis voor zo,n feest, waarbij door de familieleden werd opgetreden tussen de schuifdeuren. Vroeger had iedere zich zelf respecterende familie een huis met  schuifdeuren, die de voorkamer van de achterkamer scheidde.

Bij gebrek aan schuifdeuren behielpen wij ons met een groot gordijn of beddenlaken.  De voorbereidingen namen toch wel een weekje van te voren in beslag, er werden teksten gemaakt op bekende melodiën, er werden repetities georganiseerd, de aanstaande jarige werd overal streng buiten gehouden. Nieuwsgierig mens dat ik ben deed ik af en toe navraag: “Jullie doen toch wel optredens? Met gemene teksten?” Want ik wist uit ervaring dat de jubilaris niet werd gespaard in deze liederen, er werd menige harde noot kritisch gekraakt, hetgeen de pret behoorlijk verhoogde.

Nu, ik kreeg mijn vet. Na een dag met veel taart, negentig kaarsjes die ik in een keer moest uitblazen, hartelijke omhelzingen van kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind brak de avond aan. Na de barbecue die buitengewoon lekker was werd ik steeds zenuwachtiger.Er werd een kampvuurtje ontstoken, mijn kleindochters sleepten takken aan, een kleinzoon ging nog wat extra aanmaakhoutjes halen, de avond viel….het kampvuur laaide op…..En daar gingen ze los. Ik kreeg hem vet van voren en van achteren, hikkend van de lach moest ik mij spiegelen in de kritische teksten, die ze heel goed hadden geoefend….Oma wed kritisch doorgelicht op haar gedrag en rariteiten….er was geen ontkomen aan. Na al die noten die muzikaal werden gekraakt eindigden de zang en dansacties in een geweldige polonaise…Kortom…het was een onvergetelijk feest…met alsnog dank aan Eline Vere en Louis Couperus die zo heerlijk over dit soort verjaardagspartijtjes heeft geschreven…

En ook grote dank aan mijn unieke familie, die zich iedere keer weer manifesteert als groot feestvierders, waarover van te voren uiterst serieuze geheimhouding heerste. Ik had nooit kunnen raden, wat er allemaal  ging gebeuren en ik kan nog jaren voort met nagenieten van dit heerlijke partijtje!