Redactie AD
Titel: Mijn mooiste Paascadeau: het Boekenprogramma van Eus.

Ik had weer eens niet goed opgelet, ik ben het last-minute vrouwtje wat betreft de niet te missen programma,s op de televisie. Dus net op tijd viel ik in  het nieuwe dagelijkse boekenprogramma van Eus, met als gast de schrijver van het niet te missen grote boek over de dekolonisatie van Indonesie van de Belgische mijnheer Ruyschbroek.  Eus verklaarde zijn credo over het nut van lezen, daar kan je mij dag en nacht voor wakker porren, want het is gewoon idioot, dat kinderen en mensen niet meer lezen dan ze doen. Mijn vijf kinderen zijn door mij hard geprogrammeerd op de absolute noodzaak lekker veel te lezen. Het ging zelfs zo ver, dat één kleinzoon op de vraag wat hij voor zijn verjaardag wilde hebben, mij smekend aankeek: “Alsjeblief oma, géén boek!”

Ik gaf hem dan een van zijn hartewensen en daarnaast toch ook nog een boek….Ik kan het niet laten, ik zou een goeie missionaris zijn geweest die hele volksstammen de hartstocht voor het lezen zou hebben bijgebracht. Intussen ben  ik door groot ruimtegebrek van een flinke boekenzolder naar de stukken kleinere ruimte in de Hof verhuisd, waar ik nu leef en werk. Ik zal het pijnlijk ogenblik nooit vergeten, dat een vriendin en mijn eigen dochter mij hielpen bij de selectie van wat er weg moest en wat ik niet kon missen.

“Nog één doosje mam!”, zei mijn dochter, die niet wist dat ik nog een geheime plasticzak onder mijn bed had liggen voor de boeken die zij hardvochtig in de laatste doos had willen stoppen. En toen er een openbare verkoop van het grootste deel van mijn bibliotheekwas geregeld bij Pims, Boekenbar in Utrecht, en ik op de stoep zat aan de rechterkant, zeiden mijn kinderen tegen iedereen die boeken kocht: “Wanneer je hier weggaat, moet je bij de deur ogenblikkelijk links af gaan. Want rechts zit mijn moeder, die koopt dan de boeken van jou weer terug!”

De lezer mag denken, dat ik een boekencrimineel ben. En dat is ook zo. Ik heb HET Boek tijdens vele lezingen in het hele land gretig gepropageerd, en vorige week als eerste lezing na 2 jaar corona,in een verzorgingshuis in Zuid Brabant, mogen houden. Dat was een groot geluk.

Ik schreef in de jaren tachtig voor de Kinderboekenweek een musical, waarin notabene Trijntje Oosterhuis als klein meisje debuteerde. ´Wordt er in de ruimte ook gelezen?”, was de opwindende titel. Daarin propageerden wij ook het lezen van strips. Dat mocht eerst niet, maar later was het toegestaan. “Ach het lezen van een strip! Dat staat voor mij op één met Stip!”

Dames en Heren, Jongens en Meisjes, lezen is het lekkerste wat er is!