Redactie AD
Titel: Ik ben niet eenzaam. Mens durf te leven!
“Wij oudjes zijn een markt’, dacht ik, toen er een prachtig uitgevoerd boek in mijn bus viel, met de titel ”Ik ben niet eenzaam,”.Ik moest ook denken aan de titel van het boek dat onze oude koningin, later prinses Wilhelmina schreef: “Eenzaam, maar niet alleen”. Of heette het “Alleen maar niet eenzaam” ?.
En ik dacht aan mijn vijftigste verjaardag, toen er een boek met een keus uit mijn columns werd gepresenteerd met de door mij verzonnen titel: “Oud is in”. Dat is nu negendertig jaar geleden en o…wat kreeg ik gelijk. En oud is nog steeds ontzettend “in”, romans, televisieseries, essays, korte en lange verhallen, een zee van ervaringen en herinneringen heeft sinds de publicatie van mijn bundeltje columns “Oud is in”het nieuws gehaald’. Pas wanneer wij oudjes allemaal dit leven hebben verlaten, komt er ruimte voor…, ja voor wat?”Voor méér oudjes!”, dacht ik cynisch. Of was het milde ironie? Want de ouderdom, oude mensen verkeren al jaren lang in een soort vagevuur van wisselende beoordelingen. Soms zijn de mensen mild over de oude mens, soms. ,moeten ze maar zo vlug mogelijk dood, want ze worden ervaren als een geldverslindende groep mensen, dan keert de publieke opinie zich weer ten goede:.
Oudjes zijn biblotheken vol wijsheid, je moet ze waarderen en hun levenskennis koesteren!”
En ga zo maar door. En in die grote en nog steeds groeiende groep ouderen, waarbinnen vooral oude vrouwen prominent en meertallig floreren, golft de waardering voor hun bestaan heen en weer. Geen pijl op te trekken. Vooral niet de oudere vrouwenr.. Ze blijven vaak gewoon aan het werk, in het openbare leven, in de literatuu, in de muziekwereld. In de zakenwereld, in de politiek. Er is bijna geen arbeid te bedenken, waarin ook oude vrouwen hun stem niet laten horen!
Nu dan de vraag, die prominent op de omslag van dit prachtboek wordt gesteld: “Ben ik eenzaam?”
Tja. Ik ben ook wel eens alleen. Maar ik ben ook vrij. Om mijn alleen zijn voor eigen belang uit te buiten, relaties aan te knopen en wanneer ze tegenvallen, ze rustig weer te laten schieten. Nieuwe vrienden maken en dan eindelijk die tangoles, waar ik mijn leven lang naar heb verlangd, nemen…Kortom risico nemen dat iets tegenvalt, zonder dat je hele leven weer in elkaar stort….wanneer iets nieuws tegenvalt….Ik denk aan dat lied van Dirk Witte, waar hij eerst groot succes mee heeft gehad “Mens durf te leven’, en nadat Ramses Shaffy er ook nog eens mee aan de top heeft gestaan, een lied dat nog niets aan levenskracht heeft ingeboet!:”
MENS, DURF TE LEVEN!