Redactie AD
Titel: We blijven ons best doen.
Een van de droevigste dingen die ik afgelopen tijd waarnam, was de actie van de artsen die in hun witte jassen naar de markt gingen om het rondlopend publiek te overtuigen van de noodzaak zich te laten vaccineren om zichzelf en hun medemensen te beschermen.
Na een lange dag hun overtuiging te hebben losgelaten op de lopende menigte bedroeg de oogst van deze persoonlijke inspanning precies zestien personen die zich over lieten halen zich te laten vaccineren. Ik werd daar heel droevig van toen ik de vrucht van hun inspanning van die dag vernam … ZESTIEN PERSONEN!
Maar nog treuriger werd ik van wat ik in de krant las over die pil waarmee men zichzelf het hiernamaals in kan helpen. Dat bleek hel te zijn, een gruwelijke dood. Hoe groot kan je doodsdrift zijn!
De bijgaande tekeningen die dat vreselijke verslag verluchtten waren ontzettend, mensen die maar “help, help” bleven roepen!
Deze mensen slaakten afschuwelijke kreten, bleven om hulp roepen, kronkelend over de grond van pijn. Op deze horror werden wij als argeloze lezers getrakteerd.
Dit alles staat in schril contrast met de vrolijke Kerstverlichting aan huis en deur.
Hoe krijgen we ons hoofd weer helder en vrolijk ….
Ik denk aan mijn oude buurman Garrit in Kalenberg, die ons op de deel bij een knetterend vuurtje (wat ook al niet meer mag) het Kerstverhaal voorlas.
Het Kerstverhaal sec – daar moeten we het mee doen, gelukkig een ijzersterk verhaal dat de eeuwen heeft doorstaan. Hierdoor getroost wens ik u een vrolijk Kerstfeest!