Redactie AD
Titel:  Eindelijk weer in Delden.

Feest  der herkenning: Aangekomen in Delden, de plaats waar ik de mooiste herinneringen heb liggen, neergestreken bij die goeie oude Zwaan, dat heerlijk hotel waar ik in 1962 al sliep, toen we daar met de KRO-revue speelden in Hengelo en Enschede, en dan ligt Delden in het midden. En nu,  na al die jaren en talrijke andere pleisterplaatsen, een overvloedige lunch genieten  op het zonnige Zwaanterras en voldaan doorrijden naar onze eindstemming, Bed en Breakfastplek ”De Haar’, geprezen door onze vrienden. Dit is voor mij helemaal nieuw, in mijn lange leven logeerde ik slechts één keer in een Bed and Breakfast plek, en dat is zo lang geleden…., dat ik  mij alleen de blatende schapen herinner, die mij in slaap mekkerden….

We reden nu door het schitterende in de herfstzon badende landschap, tussen de Indian Summerkleuren van de bomen die nog steeds weinig blad hadden verloren….

Ach, daar was de oprijlaan van onze pleisterplaats, Bed and Breakfast “De Haar”.

Hartelijk verwelkomd door onze gastvrouw, naar een heerlijke ruime kamer gebracht, deze mooie rustige plek leek in niets op de mekkerende schapenschuur van mijn eerste confrontatie met een Bed and Breakfastplace. Dit overtrof mijn stoutste verwachtingen!

We zetten onze tandenborstel neer, trok mijn schoenen uit…,….maaar:

“We gaan toch eerst shoppen?”, riep mijn vriendin, aan wie ik dit uitstapje te danken had.

O ja, nou dan hield ik mijn wandelschoenen maar aan.

Shoppen in Delden, de slager, de bakker, de plaatselijke lekkernijen…en niet te vergeten dat mooie dertiende eeuwse Kasteel Twickel….

Ooit, in de jaren dat ik hier ook logeerde, deze keer in Hotel Karelshaven waar ze toen ook al zo zalig kookten, sliepen. En ik was op weg naar het eerste interview dat ik schreef(, ik geloof voor de Margriet, met de bewoonster, de negentigjarige  Douariere , weduwe van de graaf van Wassenaar.

De toenmalige Rentmeester van het Kasteel,   mijnheer Drenth, heette mij allerhartelijkst welkom en liet mij het kasteel bezichtigen. Hij vertelde mij, dat de gRAAF nog alle kachels had  laten vERVANGEN door  porceleinen exemplaren, met het oog op de uitdroging van het oude hout in het dertiende eeuwse kasteel. De oude dame vertelde mij over haar jeugd, zij was niet op school geweest, had les gehad van een gouverneur,

Ze vertelde mij ook van een Engelse edelman, die op weg naar een van de vele oorlogen in Duitsland, altijd even langs Twickel reed, waar de meloenen die daar in de kassen werden gekweekt, zo zalig zoet waren!

Ik kreeg door de huishoudster thee gepresenteerd uit de mooiste flinterdunne China theekopjes, met daarbij zelfgebakken plakjes krentenbrood. Haar man werkte op het kasteel als tuinman en hij was ook de chauffeur van de oude dame. De rentmeester vertelde mij ook over de oude tante, die kwam logeren. Op de logeerkamer hing een schilderij van een open gesneden zwijn. Dat vond die tante eng, dus wanneer zij kwam logeren werd dat schilderij altijd omgedraaid!

Wat een heerlijk uitstapje was dit, met al die nieuwe herinneringen en dat zachte bed dat mij wachtte op “De Haar. Om maar te zwijgen van het copieuze ontbijt, dat mij deed besluiten mijn hele familie hier uit te nodigen voor een weekendje om mijn aanstaande verjaardag te vieren