Redactie AD

“In de voetsporen van mijn grootvader’, dit boek met die verleidelijke titel ligt hier naast mij, terwijl de krant belt waar de column blijft. Nu, wij hoorden  weinig nieuws in de troonrede, ik vond wel de jurk van de koningin meer dan snoezig en  beeldschoon, maar ik ga me nu eerst even bezighouden met het nieuwe boek van Margot Dijkgraaf. Ik blader vluchtig er doorheen, zie dat deze opa net als mijn grootvader een Zeeuw was die op de HBS in Goes schoolging en nu ga ik even verder over mijn eigen grootvader (geboren in Brouwershaven in 1871), die voor mij, nu ik zelf stokoud begin te worden, toch nog steeds de man in mijn leven is. Op mijn vijfde jaar , in 1938 verdween hij, vertrok met mijn oma en jongste dochter naar Durban in Zuid Afrika, om daar voor de Rotterdamse Droogdokmaatschappij te werken.

Toen schreef hij ons, in 1939, dat ze niet meer terug konden komen. Op zee was de oorlog al uitgebroken. Het laatste wat we hoorden was met de brief van het Rode Kruis. In Februari 1945 was hij in

Durban gestorven…Ik heb in mijn hele leven nooit   zo lang en droevig gehuild als om dat bericht. Mijn opa…de heerlijk opa, die mij voor las en mij op flinterdun luchtpostpapier lange brieven tikte, met daarin ook knipsels van Mister Magoo, die blind in een leeg zwembad sprong. En van Betty Boop…  Ik mocht op zijn schoot zitten als hij zat te tikken op zijn Remmngton. Ik was vijf. Ik tikte, losse letters. “Ik  schrijf!”, sprak ik. “Jij schrijft!”, zei hij dan.

Toen kwam Oma terug. Alleen in 1945, met het eerste schip met passagiers-accomodatie. Mijn oma kwamt erug om voor haar zieke dochter, mijn moeder te zorgen. Mijn moeder was al in 1938 gescheiden, leefde alleen met mijn broertje en mij. Oma trok tot mijn groot plezier bij ons in.. En wat had mijn grootmoeder bij zich?
Boeken van Opa. ´De Geschiedenis van San Michele”. Van Axel Munte. Bestseller uit het begin van de negentiende eeuw. Ik heb het voor alle vijf mijn kinderen gekocht.  

Een wereld boek.

Dat vonden mijn vijf kinderen ook. En de verzamelde gedichten van P.A. de

Genestet. ´k heb een vriend met ijzeren hand en koel gebiedend oog! Zijn naam? De plicht!”

Dat legde ze dan op mijnkamertje: “Ruim de troep op!”

Ik blader vluchtig door het boek van Margot Dijkgraaf:”In de voetsporen van mijn grootvader”.  Op het eerste oog had hij een fling met de dichter Boutens.  Mijn opa had een zwak voor van Lennep.  Maar bij de krant wachten ze op de column. Later meer over deze beide oude Zeeuwen