Redactie AD
Titel; Maggi.
HET WAS EEN VERRUKKELIJK RIJK EN DIVERS WEEKEND. In de eerste plaats WAS DE VROLIJKE TEVREDEN KOP en zonnige blik VAN MIJNHEER VAN Gaal , die na de vier-nul overwinning van het Nederlandse elftal stabiel bleef stralen, goed voor mijn eigen vrolijke humeur voor het hele weekend, wat nog ging volgen.
Want er wachtte ons nog veel meer jolige opwinding! Verstappen ging racen op dat vermaledijde Zandvoortse circuit, waar zoveel over te doen is geweest. Publieke onvrede over verpest natuurgebied moest wijken voor al die liefhebbers van hard rijden. Die onvrede smolt langzaam maar zeker weg in de schmalz van dat nationale gevoel, wat we eigenlijk alleen maar kennen bij heel hard schaatsen, heel hard zwemmen en heel hard voetballen. Voor het gemak noemen we dat maar het “oranjegevoel”. Of ook wel het “Wilhelmusgevoel.‘ Ik heb de hele waanzinnige race gezien, behalve dat ik wel in het midden na een pitstop een kwartiertje dank zij de monotone motorenzang ben weggedoezeld maar verder tot de geweldige zege van onze Max wakker gebleven, zodat ik ook koude rillingen kreeg en natte ogen van het onvermijdelijke oranje-wilhelmusgevoel – ik ben ook maar een gevoelig oudje – .Ik zocht verwilderd naar iets te drinken om dit alles te vieren, maar omdat ik al jaren geen slok alcohol meer tot me neem heb ik ook niets meer te drinken in huis. Koortsachtig rommelde ik door mijn keukenkastjes. De enige fles die ik vond, was de gezinsfles Maggi…. Bij gebrek aan beter nam ik een flinke slok…, die ik proestend dan ook maar doorslikte!…
Ik dacht aan de jaren tachtig, toen ik voor de krant de grote ster Nigel Mansell mocht intervieuwen .Een alleraardigste Engelsman, die met zijn vrouw en drie kleine kinderen waarvan de jongste net geboren was, in dat grote hotel in Zandvoort bivakkeerde. IK WAS IN INTERVIEUWLAND ZO GROEN ALS GRAS, HET GEEN MIJ OOK ONBEKOMMERD DE VREEMDSTE VRAGEN DEED STELLEN EN IK VROEG NAAR ZIJN SEXLEVEN…. Hij moest van die vraag grinniken en wees op de kinderwagen. Ik ben met die vraag nog flink geplaagd door de lieve collega,s. Dat waren nog eens tijden…
En nu maar hopen dat Louis van Gaal zijn stralende vrolijke gezicht nog een poosje kan houden!