Column 18 augustus 2021


Redactie AD
Titel: Poetsen

De hoeveelheid nieuws van zorgelijke aard stapelt zich op.

Aard- en waterbevingen, branden in ieder deel van de wereld, steekpartijen door jonge pubers, luchtvervuiling, Bob Dylan, die achter uitkijkend nu na een leven lang van gezongen morele en andere verontwaardiging over alles wat niet deugt plotseling in de jonge jaren zestig ook een smerig ding heeft gedaan….met een piepjong meisje…ouwe opgerakelde en nooit bestrafte koek…wat te doen?

Ik denk aan alle mantelzorgers, die op hun tenen lopen om hun zorgmantels op de zorgvragende plek te bezorgen.

En dan lees ik de in de weekendedities van grote kranten alle liefdevolle boodschappen die de achterblijvende in ons tranendal op de overlijdensadvertenties van hun gestorven geliefden schrijven, terwijl je weet dat die het zelf niet meer lezen kunnen…..

Die hebben daar dus niks meer aan. En dan denk ik aan mijn nog geen tweejarige achterkleindochtertje, die ,s ochtends zoet naast haar levensgrote speelgoedbeer onder een dekentje naar de kindertelevisie zit te kijken…waarschijnlijk naar verhaaltjes, waar het kwaad wordt gestraft en het goed beloond.

Ik vraag mij af hoe wij op enigszins gepaste wijze moeten dóórleven zonder door je hoeven te zakken van bekommernis.

Annie M.G.Schmidt schreef het al: “Vluchten kan niet meer. Ik zou niet weten hoe. Ik zou niet weten waar naar toe….

 

En dan, lieve lezer, herinner ik mij plotseling de woorden van een van de levensvrienden van good old Wim Sonneveld. Ik sprak eens met hem in een periode van mijn leven, dat ik mij, vergezeld door een doos papieren zakdoekjes om mijn eindeloze nimmer meer opdrogende tranen veroorzaakt door liefdesverdriet in te dammen, bij hem op der thee was.

“Marjan”, sprak Wim,s vriend. “Weet je wat je moet doen?”.

“Nee”, snikte ik.

“Je moet gaan poetsen. Kleine zilveren lepeltjes die verwaarloosd in een laatje liggen. Goed poetsen, tot ze weer gaan glanzen. Kleine dingen aandacht geven. Dat lucht geweldig op. Als alles dan weer glimt, ben jij je verdriet vergeten!”