Redactie AD
Titel: Tapir.

Waar haalt de mens nog troost vandaan in deze tijd van overstromingen en bosbranden? Hoe krijgen we het water getempt, de brandende bossen geblust?
Behalve dat ik de tegels uit de voortuin haal, zodat de bijen en andere insecten nog wat leefruimte krijgen. Tot ik stuit op een filmpje over Tapirs, miereneters. Ik heb geen mieren, dus we hebben nooit een Tapir nodig gehad.OP DE TELEVISIE ZIJN VOORNAMELIJK HERHALINGEN VAN V ALLES EN NOG WAT TE ZIEN. Tot ik stuit op een filmpje over Tapirs, miereneters.Ik heb geen mieren, dus we hebben nooit een tapir gezien.

Maar op dit filmpje zien we een mannetje en vrouwtje Tapir, allebei in een eigen kooitje. “Ze zijn geslachtsrijp”, zeggen de verzorgers. Ze hebben de getraliede hokken naast elkaar gezet en het tussenschot weggehaald. Zo kunnen de dieren elkaar zien en nog beter, besnuffelen.

Het prachtige mollige vrouwtje, donkere bontjas met een spierwit wollen dek, is nauwelijks nieuwsgierig naar haar buurman, die zich in het vooruitzicht van erotische pret tegen verkneukeld. Na wat getreuzel en gesnuffel tralies beklimt hij mevrouw, maar helaas! Hij is nog te jong, zijn piemltje is nog niet lang genoeg. Teleurgesteld glijdt hij weer van haar af…
De film gaat gelukkig toch weer na een aan elkaar geplakt stuk, verder met het liefdesverhaal. De verzorgers zitten er ook en ik zit er ook nog, niet van plan iets van deze romance te missen.Het piemeltje van meneer is inmiddels flink gegroeid en hopla, hij beklimt geroutineerd zijn dame. Het ziet eruit of hij flink heeft geoefend!De verzorgers en ik Het is een doodstille happening. De verzorgers en ik houden onze adem in. Ik ook. Er is geen soundtrack…

Er is geen beweging gemaakt.

Dan is het voorbij

Mijnheer Tapir glijdt van zijn dame af

Mevouw Tapir likt na deze liefdevolle daad de snuit van wij mijnheer Tapir,s snuit.
Het was een liefdevolle daad. Wij, de eorers en iik, voelen ons getroost.

En nu weer verder leven.