Redactie AD
Titel: Stikstof

Zie hem staan…een prachtig kerel in de kracht van zijn leven. OP de achtergrond een perfecte stal, geheel volgens alle strenge eisen van het ogenblik gebouwd.

Alles was helemaal OK. Dacht hij….

En dan het laatste nieuws. Alle veeboerderijen aan de rand van natuurgebieden moeten weg. Vanwege de stikstof….Daar helpen geen tractortochten naar den Haag aan….

Nu ben ik een over het algemeen oplossingsgerichte oude vrouw. En ik heb ontzettend te doen met die prachtige jonge boer die zijn zaakjes zo picobello in orde dacht te hebben….

In mijn hoofd verscheen het plaatje van een andere jonge boer die al zijn vee al had verkocht, behalve een of twee koeien. Daar zat hij met vrouw en kinderen in een verder schone, maar lege stal, met één koe.

Mijn hersens kraakten. En plotseling kwam het plaatje op mijn netvlies van dat jonge gezin in die lege stal, met één prachtige koe. “We hebben haar zojuist gemolken! Straks ga ik kaas maken. En yoghurt kweken, enne…hebben jullie trek in een ijsje? Puur roomijs!”

De boerin haalde hoorntjes te voorschijn en schepte voor ons grote klodders verrukkelijk roomijs op. De boer glunderde, terwijl wij verlekkerd aan de gul opgeschepte ijsjes lebberden.

“Kijk jongens, ik zag die stikstofbui al hangen. Ik heb al mijn vee verkocht, op drie mooie melkkoeien na. En nu leven we van wat deze koetjes produceren. We worden steeds handiger en ik zeg jullie: er is een markt voor.! Het is een andere manier van denken…In het begin heb ik er wel wakker van gelegen….vooral toen ik de beesten ging verkopen…ons leven is heel erg veranderd… maar ik zie weer toekomst. Dit is nog maar het begin…”

“Ik ga volgende week cheescake maken. Ik heb een recept van mijn Amerikaanse nicht. Cheesecake! “De boerin blaakt van ondernemingsdrift.”Daar in de hoek, daar maken we een winkeltje…!” ze wees op een zon beschenen plek in een hoek van de lege stal.

Ik lik peinzend mijn hoorntje leeg. Is dit nu een voorbeeld van “omdenken”?