Redactie AD
Titel : Mensenmens

“Vanaf mijn zestiende jaar werkte ik bij de begeleiding van dak- en thuislozen, bij een kleine non-profit organisatie. Toen las ik een vacature voor een plenetaire inrichtingsmedewerker. Ik wist niks, had geen idee wat die baan inhield. Ik zag filmpjes over mensen “in bewaring”, over het werk, waarvan ik ook niet veel wijzer werd.

Zo ging ik naar een selectiedag. Daar werd mij gevraagd naar mijn motivatie. Waarom wilde ik dit werk doen? Ik ben een mensenmens, ik werk graag bij en met mensen.

De opleiding is pittig. Behalve de M.B.O niveau 4 opleiding, , zelfverdediging, en sporten met collega,s, en dan deden we ook een fitheidstest. Dan is er nog de opleiding binnen de gevangenis. Eerst drie weken thuisstudie, dan drie weken op lokatie en drie weken in het dagelijks werk.

Ik was zelf ook nieuwsgierig, want dit was de doelgroep waarmee ik al ervaring had: ex-gedetineerden, hele gezinnen, ongehuwde moeders.Dit waren volwassenen: ex-gedetineerden, ongehuwde moeders, verslaafden, mensen met problemen en dan alles in een heel breed spectrum.. Maar ik ben een mensenmens, ik voel me hier helemaal op mijn plaats.

Ik hang aan Bettie,s lippen. Haar verhaal brengt mij terug in de tijd waarin ik de gevangenisserie “Vrouwenvleugel”schreef. Bettie: “Het gaat hier over de groep die in het Huis van Bewaring afgestraft zijn, “achter de deur” heet dat. De andere groep zijn de mensen die wachten in het Huis van Bewaring op de straf die hen nog moet worden opgelegd.

” Er is 4keer per jaar een familiedag, een oma en opa dag.dan is het hier heel gezellig

Bettie? Ben jij nooit bang?

“Als je mensen met respect behandelt, is er niet zo veel aan de hand. En mocht er zich agressie voordoen, dan zijn er heel sterke mannen, die dat kalmeren.
.
Hoe zit het hier in het algemeen met de recreatie?

Soms gaan ze koken, of bakken. Dan ruikt het hier heerlijk naar koekjes. of naar roti met rijst!

En is er ook privegelegenheid voor partners elkaar te ontmoeten?

“Jazeker! Dat heet bezoek zonder begeleiding. Dan kan iedereen eens rustig privé zijn ei kwijt!”
Ik denk weer terug aan “Vrouwenvleugel”. In die scenes kon ik als schrijver ook vaak mijn gevoel voor romantiek kwijt….