Redactie AD
Titel: Bestaansrecht

“Buitenbeentjes hebben ook bestaansrecht”. Af en toe koester ik een woord, dat zo precies uitdrukt, wat je er mee bedoelt, zonder de mogelijkheid tot misverstand en verkeerd begrip, dat ik het af en toe binnensmonds mompel om het te proeven:

Iedereen heeft bestaansrecht.

Zelf een buitenbeentje hors concours vertelt Dolly Bellefleur (Ruud Douma) mij het verhaal van het kleine meisje, dat ontdekte dat ze op meisjes viel.

“Ze kwam bij de Gay Pride aan in een klein bootje, met daarop een vlaggetje met daarop “I LOVE DOLLY!”, haar vader gekleed in een roze pak, moeder in een regenboogjurk. Het was voor haar allemaal niet zo makkelijk, ze werd ook nog al eens gepest en getreiterd, iets waarover ik uit eigen ervaring breed kan meepraten. Dan geef ik haar één of twee duwtjes in de goeie richting en ik zing een liedje voor haar.”(Je bent niet vreemd. Je bent uniek. Je bent te gek….)

Wij zitten in een vrijwel lege koffieshop van een bakkerij, die zich noemt “De zonen van de oliebollenbakers”, omdat ze het hele jaar door oliebollen bakken. Maar de scholen en de UVA zijn nog dicht, dus het is hier stil. Het citroen meringue –taartje dat wij smullen is verschrikkelijk lekker, met zo,n harde zandtaartkorst, zoals bij Franse taartjes.

“Hoe was jouw coming out”?

“Ik was achttien en dacht : ´nN moet ik het maar eens aan mijn ouders vertellen”. Hoewel ik een goede relatie met ze had, was de reactie gering. “O”, zeiden ze en gingen over tot de orde van de dag. Maar met tante Annie, de zus van mijn vader, daar had ik een echte band mee. We zongen samen de Mattheuspassion. En ook “Sorry, dat ik besta”, van Annie M.G. Schmidt uit de musical “Foxtrot”.

Bij mijn optredens word ik begeleid door pianist Kees van Zantwijk. En soms door een band. Op het ogenblik is het door corona stil, maar normaal treed ik regelmatig op met theatershows, waarvoor ik zelf de teksten, gedichten en liedjes schrijf , net als voor de optredens op Roze Zaterdag, de Amsterdamse Gay Pride en andere homogerelateerde feesten en evenementen.”

Op 11 April zou ik mijn dertig jaar theaterjubileum vieren in het De La Martheater…Dertig jaar Dolly. Nu ja, dat ging nu niet.

Ik ben begonnen in het piepkleine Anthony theater op de Oude Zijds Voorburgwal.

Dolly, ik vind die afkortingen met hoofdletters van alle soorten en mengvormen van sexuele geaardheid hoogst onduidelijk.

“Maar dat hoeft niet meer. Want je kunt tegenwoordig volstaan met “queer”. Daar valt alles onder”.