Redactie AD
Titel: klappen.

Ons volk is helemaal niet zulk gretig klapvee, maar er is een snaar geraakt, de klapsnaar, die een beetje ondergesneeuwd was door onze nuchtere koele volksaard. Je hoort het wel eens iemand zeggen “Daar krijg ik geen hand voor op elkaar!”

Nu, dat is voorbij. Er is niets meer te bedenken waarvoor we niet alleen thuis moeten zitten maar waarvoor wij ook nog geen hand meer op elkaar zouden krijgen. We klappen braaf en ook enthousiast voor onze postbodes, schoonmakers, bouwvakkers, boeren ( ja ook voor boeren, die hebben het vaak helemaal niet leuk), nagelstudio,s,, kappers, moeders die thuis de stemmig een beetje leuk moeten houden om al die thuiswerkende vaders, voor zo ver ze zelf ook niet moeten thuiswerken(!) gelukkig en tevreden te houden. En wanneer je dan ontzettend moe wordt van al dat enthousiast geklap, heb ik een tip om de lieve vrede te bewaren: WE ZETTEN NEDERLAND IN BEWEGING OP. OOK IN DE HERHALING STAAN OLGA EN DUCO DAG EN NACHT VOOR U KLAAR.

En dan met zijn allen! Hop hop! Huppakee! Van de bank af! We houden even op met dat dankbare geklap, we trekken onze in kin in, schouders naar achteren…. lappen, daar gaan we straks , weer mee verder.

En nu nog een rondje dribbelen, gaat u al een beetje hijgen? Heel goed, dat wil Professor Scherder ook zolang u maar door uw neus inademt en door uw mond weer die lucht er uit knalt. En wanneer U dan weer genoeg zuurstof in uw bast hebt gekregen, gaan we met zijn allen klappen.

Voor onszelf. Omdat we het niet laten afweten. Omdat we gewoon doorgaan, tot deze ellende weer voorbij is. Geloof mij.Er komt een dag wanneer we uitsluitend klappen voor iemand die heel mooi zingt, of voortdurend voetballen in het doel trapt. Of banjo speelt. Of je langdurig knuffelt zonder dat je er een enge ziekte van krijgt.

Die dag zal aanbreken.Ik weet het zeker.