Redactie AD
Titel: quarantaine

Daar zit ik dan, op mijzelf teruggeworpen. Ons Hofje is in quarantaine gedompeld. Niemand er in en liever ook niemand er uit. Mijn bezorgde nageslacht reikt met afgewend hoofd aan de voordeur van het Hofje plastic zakken smakelijk voedsel af. Mijn vijf kinderen zorgen First Klas voor hun ouwe moeder. In één er van zat een potje tot de rand gevuld met witte bonen in tomatensaus. “Ik geloof….eh…dat ikke…niet zo erg…”

Maar mijn zoon onderbrak mij: ”

“O moes…witte bonen…zo,n pot is totaal troostvoedsel…met een beetje peper en zout! Daar word ik zo blij van!”

Ik zwijg en denk aan Majoor Boshart, de Majoor van het Leger des Heils. Na haar dood bleek haar ijskast vol potten witte bonen in tomatensaus te staan. In een interview had ik haar eens horen praten over deze kostelijke witte bonen die haar door dik en dun ondersteunden. “Met een bakje yoghurt toe ben ik volmaakt tevreden!”

Wie ben ik? Ik zal niet zeuren en ze savoureren, mét een beetje peper en zout. Ze smaken vooral naar liefde!
In een krant las ik een beschrijving van de alcoholische versnaperingen, die de schrijver Ernest Hemingway insloeg, toen hij in quarantaine moest ten tijde van de Spaanse Griep. Alle soorten hard liquor, wijnen, cognaccen, whiskies en bieren, kortom er zat geen pak karnemelk bij…Troost heeft veel verschijningsvormen.

Vorige week schreef ik in mijn column over Dr. Ignaz Semmelweiss, de ontdekker van het smerige virus van de kraamvrouwenkoorts, die in de 19e eeuw voor de dood van honderden kraamvrouwen zorgde, veroorzaakt door artsen, die met ongewassen handen van de anatomische snijzaal doorliepen naar gynaecologie, om daar met ongewassen handen de kraamvrouwen te onderzoeken. Men gaf de schuld aan de miasmen, die door de lucht de boel besmetten. Semmelweis ontdekte dat op de zaal, waar de kraamvrouwen werden geholpen door uitsluitend vroedvrouwen, de sterfte vrijwel nihil was. Hij liet die vieze artsen na het werk op de snijzaal hun handen in een bak chloorwater wassen, en zie, de kraamvrouwenkoorts stopte! Maar geen mens geloofde hem! Men bleef geloven in zognaamde lucht miasmen Ze pestten hem, en verketterden zijn mooie ontdekking. Hij werd depressief en stierf op 47 jarige leeftijd.

Pas tientallen jaren later, toen Louis Pasteur de bacteriën en bacillen zichtbaar maakte, werd hij gerehabiliteerd! En nu wordt Ignaz Semmelweiss de Redder van de Moeders genoemd.!

Mijn column, die 18 Maart ll. in het Algemeen Dagblad stond, wordt op verzoek van de directie van Schouwburg De Vest in Alkmaar,op televisie voorgelezen aangeboden als pleister op de wonde van de sluiting van alle Schouwburgen in ons land., om 8 uur precies, na het nieuws op NPO 1. Kijkt allen.