Redactie AD
Titel: decamerone.

Nu toch alles dicht is en iedereen thuis braaf aan het werk., steel ik het idee van schrijver Bocaccio om de lezers van het AD om mij heen te verzamelen op een gezellige plek, waar dat smerige coronavirus ons niet kan schaden tot de tijd , dat de lucht weer schoon van kwade dampen zal zijn.

Wij vertellen elkaar verhalen. In de negentiende eeuw was de gezondheidszorg niet zo perfect georganiseerd als op wij op het ogenblik in ons land gewend zijn.. Zo heerste er op de gynaecologische zalen in de ziekenhuizen de kraamvrouwenkoorts, waaraan veel jonge vrouwen en moeders stierven.

Ignaz Semmelweis, een jonge Hongaarse arts , dacht na en zag verband tussen de manier waarop de artsen omgingen met hun patienten .Bovendien kreeg hij te maken met de dood van een goeie vriend. De lijkdeeltjes, die op de handen van artsen bleven zitten, waren de oorzaak van de kraamvrouwenkoorts. .Een goede vriend, stierf aan een gemene bloedvergiftiging, nadat hij op de snijzaal met een skalpel in zijn vinger had gesneden. Dit gaf Semmelweis het bewijs van zijn theorie. De lijkdeeltjes, die nooit werden weggewassen op de handen van de opererende artsen, de bacteriën die daarop zaten, waren de boosdoeners. En daar waren ook veel minder sterfgevallen op de kraamzaal waar uitsluitend vroedvrouwen werkten….Semmelweis zag het verband en ging aan de slag.

Hij begon met een bak ontsmettende chlooroplossing neer te zetten en de jonge artsen, na hun bezoek aan de anatomische les op de snijzaal. hun handen te laten wassen vóór zij de kraamvrouwen gingen onderzoeken en opereren. De verschillen waren opzienbarend.

Men dacht in de negentiend eeuw dat het sterftecijfer bij de gevreesde kraamvrouwenziekte werd veroorzaakt door een soort fluidum dat in de lucht zat, waardoor de gevreesde ziekte zich door de lucht zou verspreiden. Zelfs zijn familie dacht dat hij gek werd en liet hem zelfs opnemen in een psychiatrische inrichting toen hij zijn collega,s ging uitschelden voor “moordenaars!

Het succes dat Ignaz met zijn handenwas experiment oogste, vond men lachwekkend en hij werd bespot en genegeerd. Het kostte hem heel veel energie, ja zelfs jaren van zijn leven om zijn gelijk te bewijzen. De logica van zijn betoog werd binnen zijn beroep keihard ontkent en Ignac ging lijden aan steeds zwaardere depressies, hij werd daarvoor ook nog opgenomen….Hij stierf jong, op zijn zevenenveertigste jaar…

Pas na de ontdekkingen van bacteriën en bacillen van Louis Pasteur kreeg hij alsnog de zo verdiende erkenning. En wie op dit moment in onze geschiedenis nog durft te ontkennen, dat je niet je handen zou moeten wassen om besmetting te voorkomen, is mesjogge.

Ik kijk naar alle bakken Dettol die nu overal staan, met daarnaast de keukenrol om je handen te drogen, En ik denk aan Ignaz Semmelweis, ook wel de ’Redder van Moeders´ genoemd.
En ik was grondig mijn handen.