Redactie AD
Titel: koelbloedig

Een lange middag bij de indrukwekkende televisieuitzending uit Auschwitz mijn daar in 1943 vermoorde Poolse vrienden zitten herdenken, moest ik, met de oproep ons tegen het antisemitisme dat overal weer opduikt, te verzetten scherp in mijn kop te hebben opgeslagen, terugkeren in onze hedendaagse werkelijkheid van niet op tijd betaalde parkeerbonnen. Nu is het parkeren á euro 7,50 per uur in Amsterdam uitsluitend nog geschikt voor gegoeden, dus ben ik slim en reis naar de Beethovenstraat waar je voor een dubbeltje per uur mag staan, zodat ik gehaast mijn boodschappenlijstje afwerk. Ik heb ook nog een plek bemachtigd, sluit mijn auto en sjok gehaast naar de parkeermeter, die zeker vijf minuten verwijderd is.

O jee! Daar is de parkeerwachtersauto met de allesziende oogjes op het dak. En hoewel ik mijn betaalpas al in mijn hand heb ombij de parkeermeter te betalen, rijdt deze voiture langs mijn voiture…en noteert mijn kenteken. Ik begin ongearticuleerde bewegingen met mijn armen en mijn stok te maken, daarbij woeste kreten slakend, maar niets houdt deze mannen met alziende oogjes op hun dak tegen!

Zegt de ene parkeerwachter tegen de ander ( de alziende oogjes zijn al lang doorgereden.)

“Zag je dat Kees? Daar stond een oud vrouwtje met een stok, raar te doen! Ik dacht dat ze naar ons zwaaide!” “Gewoon terugzwaaien!”, antwoordt Kees.

En zo kan het dan dat de gemeente Amsterdam vorig jaar ruim negen millioen euro ophaalde aan parkeergelden. Daar zit ook mijn parkeergeld plus boetes bij.

Dat nieuwtje viste ik uit de niet te versmaden Daklozenkrant. En zojuist doneerde ik twee honderd en zes euro voor te laat betaalde parkeerboetes ….haastig telefonisch overgemaakt om verdere verhoging te voorkomen. Daar zit ook heel wat geld bij van niet meer zo snel ter been zijnde oudere mensen met stokken en rollators. Mensen die niet meer zo vlug bij de parkeermeter kunnen komen.

Indeniomen.