Column 22 januari 2020


Redactie AD
Titel: Knuffeldier.

Het knuffelplekje in mijn grijze cellen wordt op het ogenblik ernstig geactiveerd, wanneer ik naar de innige parings rituelen van onze Chinese gastpanda,s kijk, vastberaden en toch chique! Zie hoe de pandaman met waardige tred zijn minnares nadert. Zij zit doodstil, in blijde afwachting van het genot dat haar wacht.

Ik zou graag even in deze korte vruchtbare periode, waarin de Pandalady vruchtbaar is, de plaats innemen van een van de verzorgsters die op het ogenblik dag en nacht de Panda,s op de voet volgen. . “Want het kan wel eens lang duren, voordat de paring zich voltrekt. Dan moeten we weer een heel jaar wachten! Je moet er niet aan denken dat we even weg zijn, terwijl de paring is voltrokken. Daarom slapen we hier ook!”

“We hebben met de mannetjespanda geoefend”, horen we, “want hij moet niet door zijn knieën zakken als het lang duurt. Hij is nogal zwaar!”

Pandaman beklimt nu met zekere bewegingen zijn Pandalady. Het stel vormt nu één grote mollige pluizenbol met zijn tweeén, volgens mij knort zij zachtjes van plezier, terwijl Pandaman met zachte schuivende bewegingen zijn plicht doet. Een liefdevolle samensmelting!

De videocamera stopt op dit hoogtepunt. Jammer, ik had ook nog wel willen zien of er na deze innige liefdesdaad ook nog hartelijk zou worden geknuffeld… naspel

De natuur is op op het ogenblik helemaal een beetje voorjaarshitsig. Gisteren liep op het paadje voor mij een duiven koppel. De twee begonnen een sensuele kopjesknuffel. Ze gaven elkaar onafgebroken kopjes, tot het mannetje zo opgewonden was, dat hij boven op zijn vriendin sprong. Dit ging haar toch te ver. Ze gaf hem met haar kont een opzwieper en vloog onder hem vandaan. Hij liet deze afwijzing niet op zich zitten en vloog haar driftig achterna, de boom in…

. Ik dacht na over de keiharde afwijzing van de vrouwtjesduif. Ze had er duidelijk geen zin in, ondanks dat veelbelovende getortel met de kopjes tegen elkaar. En ik dacht ook aan het boek van twee vrouwen, Jodi Kantor en Megan Twohey, die “Zij zei’.schreven. Hierin vinden wij het verslag en resultaat van het onderzoek dat zij deden voor The New York Times naar Harvey Weinstein. Over de macht die hij uitoefende op vrouwen, in ruil voor werk en aandacht. De vrouwen die bezweken voor deze machtige griezel, die ze koest hield met beloften.

En ik denk aan de sexuele hofmakerij van de mannetjesduif, waar het vrouwtje geen zin in had, en gewoon weg vloog…de boom in. Ik denk aan de beteuterde duif, die het nakijken had….