Redactie AD
Titel: Tot Zover.

Een goeie vriendin heeft een nieuwe baan, die haar gelukkig maakt. ´ Zij werkt op begraafplaats “De Nieuwe Ooster”, in Amsterdam Oost, een van de mooiste oude rusthoven in ons land.

“Hier in café Roosenburgh ben ik floormanager. Wanneer de mensen na een uitvaart alleen of met familie en vrienden in alle rust een beetje tot zichzelf willen komen, dan is dit een goeie plek.”

Op het ogenblik is er in het aangrenzend Museum Tot Zover de tentoonstelling “De laatste aai”.waar op allerlei manieren zichtbaar is gemaakt hoe innig en diep de band tussen mens en dier kan zijn. Je kunt er ook bekijken op welke verschillende religieuze en andere manieren de mens denkt het hiernamaals te bereiken. Kinderen hebben foto,s en briefjes opgeplakt, waaruit hun liefde voor het onvergetelijke dierenvriendje spreekt.

Mijn vriendin verteld hoe bijzonder sommige uitvaarten zijn.”Bij de zigeuners is het een opzienbarende en kleurrijke rouw-ceremonie. Zij laat mij zien, hoe zij in de boeketten in het cafe aaibare takken, bladeren, en pluimen heeft gezet.
Vrijdag 29 November is er in het Museum Tot Zo Ver een “vaarwel” voor dichter F.Starik gepland. Behalve de presentatie van zijn derde boek “Dichter van Dienst over De Eenzame Uitvaart”, wordt er opgetreden door de volgende Dichters van Dienst: Eva Gerlach, Maria Barnas, Thomas Möhlmann, Joris van Casteren, Erik Jan Harmens en Vrouwkje Tuinman.

Ik ben geroerd wanneer ik zie wat hier een liefde, zorg en aandacht wordt geschonken aan het leven dat voorbij is! Dit alles doet mij terug denken aan mijn kindertijd, aan alle dierbare poezen die in de achtertuin in Amersfoort zijn begraven. Aan alle lieve prachtige poezen, Sokje 1, 2 en 3, en aan de jonge kraaien die in het voorjaar uit de hoge bomen in het Randenbroekerbos donderden en die mijn broertje wanhopig in leven probeerde te houden.

Ieder dood dier kreeg van ons een echte begrafenis,zoals het hoort! En dan heb ik het nog niet over de vier poezen, die in de kalenbergse achtertuin mooie graven kregen onder de enorme struik, die in de vorm van een stoel was geknipt. Klein Versaille noemden we die struik.

Dit mooie leuke,grappige,liefdevolle museum is bij uitstek geschikt om je kinder en kleinkinderen mee naar toe te nemen Mijn lieve, maffe moedertje nam mij en mijn twee jaar jonger broertje vaak mee naar Rusthof, het in mijn kinderogen enorm grote kerkhof even buiten Amerfoort. Tegen mijn broer dreigde zei ze:”Denk er om! Wanneer jij jokt,dan steekt oom Paulus zijn arm uit zijn graf!‘