Column 6 november 2019


Redactie AD
Titel: Muur

Een van mijn favoriete niet te missen televisieprogramma,s is Buitenhof. Zo ik op het live uitzendmoment mij bevind in bed, op de rand van een hockeyveld om een kleindochter aan te moedigen, in de keuken om zelfgemaakte appelmoes van uit de tuin van een afwezige buurvrouw net niet rottende gejatte onbespoten appels te maken, enfin, en ik kan live niet kijken, dan haal ik ,s nachts het gemiste kijkgenot in bij de herhaling.

Het was laatste zondag een rijke uitzending. Er werden herinneringen opgehaald aan het toen aanstaande slopen van de Berlijnse Muur. Ik dacht aan mijn bezoek aan de Russische Ambassade in den Haag in het gezelschap van de onvergetelijke Martin Ros van de Arbeiderspers. Wij kregen daar toegang via een heel eng schuifhek…Martin voerde tijdens ons bezoek een toen nog subversieve actie door een aantal exemplaren van de Paustofski vertalingen op de Russische Ambassade- schoorsteenmantel te zetten, terwijl wij tegelijkertijd werden getrakteerd op grote glazen Russische champagne en toastjes caviaar….

Ik onderhield mij intussen bezig met de aardig Nederlands sprekende tweede ambassade -secretaris die ik een interview voor de krant met de vrouw van de ambassadeur probeerde af te troggelen. Ik probeerde er achter te komen wat haar hobbies waren. Maar, ondanks een nog weken durende uiteindelijk vergeefse correspondentie met die Rus waarin ik er nog achterkwam, dat de grote passie van die dame uitging naar de Russische baboeschka-poppetjes, ben ik niet gekomen. Toen de Berlijnse Muur een paar weken later definitief werd afgebroken, stopte onze inmiddels gezellige correspondentie-relatie totaal.

Maar toen de instorting van de muur en de weg naar het vrije Westen voor Oost -Duitsers een feit was, had ik een interview met de hoofdredactrice van het grootste vrouwenblad van de voormalige Sovjet Unie (miljoenen lezers!). We beschikten over een sublieme vertaalster, de zuster van onze Toon Tellegen die vloeiend Russischs sprak . Door haar verliep het interview buitengewoon soepel. De redactrice had een wat voor Russische begrippen in die jaren een hoogst modieus pakje moest zijn, een waarschijnlijk zelfgehaakt zachtroze complet! Ik dacht haar, na al die jaren Russische dictatuur, te verwennen met luxe eten in een chique restaurant, maar daar was ze absoluut niet van onder de indruk! Integendeel. Ze sprak ook licht uit de hoogte over haar grootste vrouwenblad met miljoenen lezeressen..er ging voor haar niets boven haar eigen Russische vrouwenblad. Onze mooie Margriet was, wat aantal abonnees betrof, maar een dwergje!

Toch hebben wij heel wat afgelachen, vooral bij het vergelijken van de soort onderwerpen waar zij en wij over schreven…. Het was een unieke ontmoeting en confrontatie met een totaal andere wereld, waar ik de leukste herinnering aan heb overgehouden.

Ik ben zelf na de Wende ook nog te gast geweest in een televisieuitzending in Dresden om over een in het Duits vertaald boek te spreken in een uitzending van actualiteitenrubriek Brisant. In de taxi langs de weg naar het vliegveld zag ik allemaal lege kazernes van vertrokken Russische soldaten…getuigen van een voorbij tijdperk.