Redactie AD
Titel:

Ons dagelijks leven verandert langzaam maar wel zeker in een wereld vol wilde dieren. Ik zap langs Studio Sport en daar staat de presentatrice met de mooie ogen vermomd als zebra! Het moet niet veel gekker worden. Haar jurk is bedrukt met een zebrahuidje. Kijk, ik heb het al geweldig druk om er op te letten, dat ik slechts vegabitterballen tot mij neem op de borrel, waar de zorgzame gastvrouw haar eigen gespleten geest uitdrukt in een schaal vegaballen en een bak oorspronkelije runderbitterballen. Ik was al zo gedesoriënteerd dat ik ruiterlijk moest toegeven dat die paddenstoelenvegabal heel lekker smaakte. Mijn persoonlijke transitie vergt veel energie om voortdurend de juiste keuzes te maken met wat ik wel en niet in mijn mond mag stoppen zonder het milieu te belasten.

Maar daarnaast word ik in het dagelijks leven geconfronteerd met mijn zusters die zich hullen in de meest exotische pantervellen, tijgerbloesjes, slangenleren tasjes, krokodillensjaaltjes, pythonbroeken en cobrapetten? Lang geleden werden jassen van onbetaalbaar occelotvel uitsluitend gedragen door beroemde en rijke filmsterren. Maar nu draagt letterlijk iedereen een kopie van: leeuwen-, tijger-, hyena-, zebra-, python- en cobrahuid.

Etalages van klerenwinkels zijn van onder tot boven gevuld met kleren in wildlife patronen. Overwoog ik vroeger nog wel eens een eenvoudige bloes met zo,n panterprintje onder een zwart mantelpak, die modieuze gedachte heb ik voorgoed gewist. En wat ik mij werkelijk afvraag: wat is het signaal wat met deze overkill aan wilde-dieren-stoffen wordt afgegeven? Moeten wij op jacht? Waar zit de gevlekte vijand? Wat is de gedachte achter deze wrede mode? Welk wild verlangen schuilt in deze drift ons te kleden in namaak dooie beestenvellen?

De top van deze wonderlijke mode uiting trof ik op de cover van mijn old time love de Margriet. Modern, altijd bij de tijd, en kijk nou toch! Een mooie vrouw, hoge laarzen in gifgroene slangenprint, jas in exotische pantervlekken, tasje in weer een andere gevaarlijke diersoort…

Nu weet ik het zeker. Deze mode geeft een boodschap af. Wij vrouwen willen op jacht. De vrouwen nemen het Voortouw: Wij Vrouwen Willen Topbanen! Commissariaten! Directiebanen. Wij willen mee beslissen. Over de jeugdzorg. Over het onderwijs. Over de gezondheidszorg. Over de bejaardenzorg. Over het Vrouwenvoetbal. Over de Kinderopvang. Over Alles.

En dat is het signaal. Wij anticiperen in onze kleding op de tijd, dat we net zo veel verdienen als mannen.
Dus dames, meisjes en vrouwen: koop een tijgerbroek. Of cobrapet. Het tij keert. De wereld kantelt. Daarom eten we vega. En hebben we alleen af en toe een natte droom van draadjesvlees of gehaktballen.