Reactie AD
Titel: De kinderen van Truus.
Op een tussen twee stortbuien zonnige Nieuwe Prinsengracht klinkt vioolmuziek uit een open raam. Het is de beroemde muziek uit de film “Schindler,s List”. Ik ben op weg naar een bijeenkomst, waar wij zullen kennismaken met de documentairemaaksters Pamela Sturhoofd en Jessica van Tijn van de film “Truus Children”over het leven van een van onze grootste oorlogshelden Truus Wijsmuller, de vrouw die tienduizend Joodse kinderen op het nippertje ons land uitkreeg.
Pamela Sturhoofd: “Het is opmerkelijk dat – – veertig jaar na haar dood – en tachtig jaar nadat haar reddingsoperatie begon – nooit eerder een documentaire over “Tante Truus” (zoals ze door de kinderen werd genoemd )is gemaakt. Zij deed net zo belangrijk en heldhaftig werk als mensen als Oskar Schindler, Raoul Wallenberg en Nicolas Winton, die daarvoor – en volledig terecht – wel erkenning hebben gekregen.
Doel van de documentaire “Truus, children” is Truus Wijsmuller de plek in de geschiedenis te geven die ze verdient en tegelijkertijd de belangrijke boodschap door te geven dat wij allemaal “een verschil” kunnen maken’
In November 1938, direct na de afschuwelijke Kristallnacht, wist ze in Wenen , door persoonlijk te onderhandelen met Adolf Eichmann, toestemming te krijgen met 600 Joodse kinderen – zonder hun ouders – per trein Duitsland te verlaten. Hij was stomverbaasd dat het Truus lukte zo,n grote groep kinderen , afkomstig uit Wenen, Duitsland, Praag en Polen te verzamelen om ze mee naar Nederland en Engeland te brengen.
Tot de Tweede Wereldoorlog in Mei 1940 uitbrak, lukte het Truus rond tienduizend kinderen op deze manier te redden. Ze werden naar de trein gebracht door hun ouders, grootouders of andere familieleden, met alleen maar een klein tasje als bagage. De oudste kinderen zorgden voor hun jongere broertjes en zusjes.. En hoewel het officieel verboden was, droegen sommige kinderen een babybroertje of zusje in hun armen. Voor al deze kinderen werd Truus Wijsmuller : “De vrouw met de paraplu”. Daaraan konden ze haar herkennen, wanneer ze hen opwachtte bij het grensstation in Emmerich, vanwaar zij hen verder in Holland begeleidde. En ook de Duitsers die In Berlijn en Wenen onderhandelden met Truus Wijsmuller waren nogal eens onder de indruk van haar brutale moed die zij gebruikte om de gewenste toestemming te krijgen de kinderen mee te voeren. Door haar laatste brutale stunt kreeg ze op 15 Mei 1940 – terwijl Nederland capituleerde – nog 74 Joodse kinderen uit het Amsterdamse Burgerweeshuis mee om ze precies op tijd in IJmuiden op het schip de SS Bodegraven te krijgen!
In de film zien we hoe het de maaksters is gelukt 24 zeer oude overlevende mensen te vinden, die op het nippertje hun verhaal nog zelf kunnen vertellen. Deze documentaire is een waardig monument om de herinnering aan dat dappere bestaan van Truus Werdmuller, een gewone Nederlandse vrouw die op het juiste moment met grote persoonlijke inzet tienduizend Joodse kinderen wist te redden van een heilloze toekomst, levend te houden.