Redactie AD
Titel: bevredigd.

“Wat wil je voor je verjaardag hebben, Moes?”
“Ik heb alles al!
Dat is niet waar. Ik wil van alles hebben. Maar ik wil niet hebberig overkomen. Bovendien hebben mijn kinderen mij in de loop der jaren al allerlei nuttige huishoudelijke apparaten geschonken, waar ik dagelijks nog heel veel plezier aan beleef. Alle koffieapparaten, tostieroosteraars, tuinslangen, tomtom,s, hangmatten, nieuwe douchegordijnen, fijne gieters… worden nog dagelijks volop gebruikt. Behalve de tomtom, die bij een zoon ligt om opnieuw te worden ge-update. Dat is een cadeau van twee jaar geleden. Dus ik rijd nog steeds geheel op mijn intuïtie door het land… I
Ik stel mijn wensen bij . Waarbij? Bij de tijdgeest. Dus geen onzin. Alleen nuttige spullen. Geen flessen Chanel nummer 19. “Omdat ik lekker wil ruiken!” “Voor wie wil jij nou nog lekker ruiken?”
“Nou gewoon. Voor jullie. En voor m’n kleinkinderen.”
Dat is waar. Laatst vroeg ik aan de jongste kleindochter: “Ruik jij eens aan oma!”
Ze besnuffelde mij uitgebreid. “Je ruikt naar oma!”, was haar realistische conclusie. “En hoe ruikt dat?”, vroeg ik nieuwsgierig. Ik wil niet als een muf oudje door het leven stappen. “Eh…lekker!”, zei ze hartelijk. Waarop ik voor alle zekerheid toch maar een vleugje uit de grote fles Chanel nr. 19, die ik ieder jaar met sinterklaas van mijn dochter krijg, achter mijn oren spoot…het zekere voor het onzekere nemend.
“ Weet je wat… we nemen je voor je verjaardag mee uit eten!”. Ik stemde in. Lekker eten, wat je niet zelf hoeft te koken. Ik knorde bij voorbaat al bij de gedachte aan heerlijke maaltijden. Ze nemen me allemaal geregeld mee uit eten, of ik mag bij hen smullen. Maar dit zouden speciale wens-etentjes worden
OK. We zijn nu vier weken verder. Mosselen…met een alcohol vrij biertje erbij. En een moorkoptoe! Heerlijk. Daarna gingen we naar de Japanner. Ach…de sashimi smaakte záálig… Ook de sushi ging moeiteloos naar binnen, weggespoeld met een glaasje sake… Mijn vegetarische kleindochter kookte “ramen”, met vegetarische gehaktballetjes, die mij m,n carnivore lusten deden vergeten….een aanrader voor hen die de transitie naar duurzaam voedsel overwegen…
En verder ging mijn culinaire verjaardag,s tocht naar Vapiano, het populaire Italiaanse verse pastarestaurant, waar je, wanneer je in een lange rij van hongerige studenten moet wachten op je beurt, door een charmante kok op een stoeltje wordt gezet, waar je in alle rust zit tot je bestelling gaar is…..
.Zo vierde ik een week lang mijn verjaardag en kwam drie pond áán! Oh..ik vergeet nog de garnalenkroketjes van Holtkamp, die wil ik niet alleen op mijn verjaardag eten, maar gewoon één keer per week… Ach…ik moet niet zeuren….Het was een topverjaardag. En gelukkig bracht mijn jongste zoon “Serotonine” het laatste boek van Houellebcq, voor mij mee…