Redactie AD
Titel; Brabant,s feest.
Wim Kan vertelde ons vroeger al: “Vanavond spelen we in Brabant. Daar willen de mensen zo graag lachen en dat doen ze dan ook. Luid en uitbundig. Hartelijk, vrolijk. Dan zijn ze bij de pauze bek af. En dan komt er na de pauze geen geluid meer uit! Brabant! Moeten jullie opletten!” Zo verliep de voorstelling dan ook, want Wim Kan had altijd gelijk.
Maar nu was er geen voorstelling. Ik was uitgenodigd op het vijftigjarig bruiloftsfeest van B. en K, ouders van een van mijn schoondochters. Ik verheugde mij zeer op het feest van deze mensen, die na vijftig jaar samen nog steeds liefdevol, vrolijk en oprecht stralend met elkaar omsprongen alsof ze elkaar een week geleden voor het eerst hadden ontmoet. De vlam was vijftig jaar geleden in hun pan geslagen en nimmer gedoofd! En alle gasten, kinderen, kleinkinderen, vrienden warmden zich op deze bijzondere dag ook aan deze vrolijke gloed!
Na heerlijk eten en drinken en een enorme ijsbombe met warme kersen toe, waren er de toespraken van de kinderen van het bruidspaar en een lied, dat mee gezongen werd door ons allemaal en hier en daar een vochtig oog opleverde…En niet te vergeten de liederen in diverse zuivere en onzuivere toonaarden ten gehore gebracht door de hockeyclub en de roeiclub, waarin ook de bijzondere sportieve kwaliteiten van de bruid werden bezongen.
En toen werd er gedanst! Ik…ook al niet meer piep, keek vertederd toe hoe deze licht bejaarde paren met elkaar dansten…enthousiast, zoals lang geleden op de dansles geleerd! Hiphop is leuk, maar ballroom dansen ook! Nog even en het komt weer in de mode! De Weense wals mag van mij ook weer terug. Om van de tango maar te zwijgen. Er moet volgens mij veel meer worden gedanst!
Ik werd van het kijken naar dit gemoedelijke vrolijke en waardige feest zo tevreden als een spinnende poes
. En ik denk aan het stemmen dat we morgen gaan doen. Want laten we vooral allemaal gaan stemmen, even goed nadenken op wie en wat we stemmen. Wat we kwijt willen en wat we willen behouden ten bate van onze toekomst. Vooruit durven denken. Niet bang zijn. Mee blijven doen. Een beetje op elkaar letten. Ook een beetje voor elkaar zorgen. En dan met het oude lied van Ramses Shaffy zingen: “We zullen dóórgaan!” Want er is maar een richting om door te gaan. Dat is de richting vooruit!!!