Redactie AD
Titel: Algoritme.

Koffie, Ik wil een schuimende cappucino! Nu! Dan kan ik wel weer verder.
Er is gelukkig een vrij tafeltje op de stoep. Vroeger waren er helemaal geen terrassen op stoepen, tegenwoordig is er geen stoep zonder terras. Het is druk, we zitten bijna bij elkaar op schoot. en het is gezellig, de algemene gevoelstemperatuur op deze koffiestoep is gemoedelijk.
Tegenover mij zit een mevrouw, de helft van het paar waarvan de man naast mij zit. Naast de mevrouw zit een oudere heer met bril. De bestellingen arriveren, ik zet de dampende kop koffie zachtjes blazend aan de mond
“U bent toch mevrouw Berk?.” Het is de vriendelijke oudere heer. Ik knik, al blazend in mijn hete koffie. ”
“Mevrouw, vroeger heb ik zo van u genoten!” Nu verslik ik mij bijna. “Vroeger”, zegt hij. Ja natuurlijk. Alles is tegenwoordig “vroeger”. Maar toch. Waarvan heeft hij dan genoten? Vroeger? En van mij? Wat deed ik dan? Wat had ik aan. Of deed ik iets uit? Zong ik erbij? Of probeerde ik te dansen? Ik pijnigde mijn hersens. Was het in een groep? Of stond ik alleen op een toneel… ?
Terwijl ik mijn broodje at, keek ik tersluiks naar de oudere heer, die nu in druk gesprek was met het echtpaar. De herinnering aan het genot dat hij vroeger met mij of door mij had beleefd was kennelijk weer weggezakt. Terwijl ik mijn geheugen pijnigde om iets van een genotvolle herinnering boven water te krijgen, leek zijn interesse in genot van “vroeger” te zijn verbleekt. Hij kwam mij wel vaag bekend voor. Maar uit welke doos van Pandora met herinneringen van vroeger moest ik hem opvissen?
Het echtpaar nam afscheid van de oudere heer en stapte weg. Ik stond ook op, om binnen af te rekenen.
De oudere heer verrees ook van zijn stoel en kwam op mij toe. Hij boog zich licht naar mij over: “U heeft geen idee hoe ik vroeger van u heb genoten. Werkelijk waar!”. Nu stond ik met de mond vol tanden. De oudere heer beende weg . Weg uit mijn zicht, mij achterlatend met de brandende vraag welk genot ik hem “vroeger” heb verschaft.
Het algoritme van deze gebeurtenis zorgde er voor, dat ik zeker drie nachten niet heb geslapen…