Column 10 april 2019


Redactie AD
Titel:Tango

Dat verrukkelijke mooie weer, die strakblauwe lucht wrikt de zomerjurken uit de kast, laat ons de panty op de hielen zakken . Het blote beenvlees strekt zich uit in de koesterende lentezon. En dan blijkt, dat een oud geluk zich weer een plaats aan het veroveren is: we willen weer dansen!
Eerste signaal: Een zondagmiddag-voorstelling in het Haagse Dakotatheater, een riant tot theater verbouwde school. Meestal komen de bezoekers na afloop van de voorstelling naar de boekentafel. En nu: geen hond! Wel klinkt er uit de foyer swingende bigbandmuziek! Ik kijk om de hoek, het publiek heeft zich massaal op de dansvloer gestort! Buiten staan twee rijpe heren hunkerend naast hun fiets tegen het raam te kloppen en te wenken: “laat ons binnen!”

Nog meer signalen bereiken ons . Mijn dochter belt me: “Mam! Ik heb Zaterdagavond zo zalig gedanst”. Een vriendin, slagwerklerares: “Gut Marjan. We hebben zondagmiddag weer eens ouderwets gedanst! Was bijna vergeten, hoe leuk dat is!”
Ik denk aan de wonderlijke solodansjes, die ik in slapeloze nachten wel eens in mijn nachtpon voor mezelf huppel. Op Youtube vind ik alles wat ik wil. En meer! Tot Fred Astaire en Ginger Rogers aan toe!Om van Benny Goodman maar te zwijgen. Ik geef daar geen ruchtbaarheid aan, maar nu om mij heen bij mijn kinderen en kleinkinderen het dansen als vertier duidelijk bezig is zich weer een plek in ons leven te her-overen, durf ik met mijn gehuppel wel uit de kast te komen! Zo,n slepende slome sensuele Engelse wals….noemden we dat niet “schuifelen?” En wie schetst mijn verbazing, toen mijn schoondochter met haar jongste dochter, mijn negenjarige kleindochter, een volmaakte swingende jitterbug lieten zien, waarbij mijn kleinkind door haar moeder virtuoos heen en weer werd gesmeten!
Mijn herinnering duikt het verleden in. Dansles bij Dan Bearda, DE populaire Amersfoortse dansschool, waar we ons onder zijn strenge oog voorbereiden op de schoolbals van de HBS en het Johan van Oldenbarneveldt Gymnasium!l De leerlingen stelden zich op: jongens aan de ene kant van het danslokaal, meisjes daar tegenover. Op het signaal stoven we naar elkaar toe. In mijn herinnering waren er natuurlijk favorieten: maar muurbloempjes waren er niet!
Zo leerden we daar die heerlijke Engelse wals rechts- en ook links -om. De tango was niet makkelijk. Maar de zaligheid als het lukte. Dat je je lijf meeboog met je partner, op de muziek van Olé Quapa van Malando! Ik ben nog jarenlang van plan geweest eens een tangolesje te nemen….daar is het helaas nooit meer van gekomen. Het leven zelf nam teveel ruimte in…