Redactie AD
Titel: Voorbibs.
In het jaar dat ik begon te schrijven werd ik absoluut niet gehinderd door allerlei remmingen. Ik schreef onbekommerd over alles wat er in mijn kop leefde. Ik legde mijn grens bij vloeken. Wanneer ik behoefte had mij te uiten in een krachtterm, dan bediende ik mij van puntjes en de eerste en laatste letter van het vloekwoord. Ik wist door mijn toneel ervaring dat alles wat je hardop uitsprak, altijd veel harder aankwam. Maar verder hield ik bij het schrijven over lichamelijk genot niet op bij de taille. Dat leverde mij veel commentaar uit de raarste hoeken op, waar ik mij overig niets van aantrok.
In de eerste verhalenbundel “Liefde en Haat” uit 1982 stond een huishoudelijk verhaal over zelfbevrediging. Een verlaten vrouw, die in bed haar man in fysiek opzicht miste, leerde zichzelf, na verschillende mislukte pogingen, op eigen kracht de toppen van genot te beklimmen. Door tussen komst van een meer ervaren vriendin, leerde zij door middel van een kussentje tussen haar benen wél de zo gewenste bevrediging te vinden. Dat verhaal met de titel “Doe het zelf” over die onhandige vrouw, die haar eigen lichaam zo slecht kende dat ze zonder voorlichting zelf nooit op het idee was gekomen, had op de lezingen succes. De vrouw in mijn verhaal verzucht dan ook aan het eind van haar eindelijk, dank zij de tip van haar vriendin, geslaagde poging tot zelfbevrediging: “Dat had mijn moeder me wel eens mogen leren!”
Op de ochtend van de dag dat ik ,s avonds ergens in het hoge Noorden van ons land een lezing voor een vrouwenvereniging mocht houden ging de telefoon: “mevrouw Berk, u komt vanavond bij ons spreken. Maar ik wil u zeggen, er zijn woorden die wij niet willen horen! Vóórbibs! En masturberen! Daar willen wij niet over horen!”
Gedwee beloofde ik mij in te houden, hoewel ik mij niet kon herinneren dat ik dat rare woord “voorbibs” ooit had gebruikt en ook de medische term “masturberen” zat niet in mijn pakket te gebruiken taal op lezingen. Ik haalde mijn schouders op en vertrok naar de vrouwenvereniging in het Noorden, hield een lezing waarin de voorbibs met rust werd gelaten en ook het woord masturberen kwam niet langs. Maar er werd veel gelachen en toen ik klaar was, zei ik:”Gut. Het was toch een leuke avond. We hebben de voorbibs niet behandeld en we hebben niet eens gemasturbeerd!”