Redactie AD
Titel: SCHEET!

Met mijn kop slappe koffie suffig boven de ochtend krant hangend, veer ik plotseling op! Wat lees ik daar? “Altijd lol als er een scheet knettert!”
Mijn geluk kent op dit ogenblik geen grenzen. Want sinds Oktober reis ik, samen met Jelke Smit door het land met ons programma “Geniet er van!”, waarin ik na vele aarzelingen tijdens het schrijven die geurige menselijke knal, de scheet, een hoofdrol gun!
“Eindelijk gerechtigheid!”, denk ik opgewonden terwijl ik koffie op mijn schone nachtpon knoei. Jarenlang dacht ik het hoe vreemd het is, dat vrijwel alle menselijke eigenaardigheden op fysiek gebied onderwerp zijn van essay,s, liedjes, lezingen, cabaretprogramma,s en andere kunstuitingen, men liet de scheet links liggen. Ik was al enige tijd geestelijk zwanger van de gedachte in ons programma nu maar eens een nummer te schrijven over die verwaarloosde scheet. Hetgeen ik deed. Dat nummer is de finale in ons programma en heet “Van Het Gas!” Wij kochten een zogenaamd windkussen in een winkel voor bruiloften en partijen , waarop ik bij aanvang van mijn windennummer moest gaan zitten, er zou dan een luide vrolijke scheet klinken…maar de goden waren niet gunstig gestemd, het kussen was op het moment van exploderen slap!! Pas bij de zevende voorstelling vorige Zondag in weer een van de leukste kleine theaters van ons land, in de voormalige schuilkerk “de Schuurkerk” in Maassluis, liet ik het slappe schetenkussen links liggen en produceerde zelf oraal een geweldige luchtverplaatsing, door de microfoon-versterking een koninklijke nep-Scheet die er mocht zijn!
En waar word ik nu, op ditzelfde moment, zo intens gelukkig van? In de ochtendkrant een groot artikel over het kinderboek van Sanne de Bakker en Kees de Boer “Alles wat je moet weten over scheten”. Eindelij gerechtigheid! De scheet in waarde hersteld. En hoe leuk kan het zijn. De Scheet gerehabiliteerd!
Jaren geleden speelde ik in de film Grijpstra en de Gier de vrouw van Rijk de Gooyer zaliger. Waarbij hij mij, zijn vrouw, met krulspelden in bed liggend, ,s nachts van zijn werk thuiskomend, liet zien hoe een gevangen boef hem liet zien hoe je een scheet kon aansteken! Bij deze scene was een special effectman aanwezig, die tegen mij fluisterde: “Niet té dichtbij Marjan! Het is een beetje gevaarlijk”. Terwijl regisseur Wim Verstappen, ook zaliger, tegen mij riep: “Dichterbij Marjan! Dichterbij!” Zo lag ik daar in bed mijn best te doen, verscheurd door twee adviezen hoe die cruciale scene te spelen zonder brandschade.
Toen de film af was, hoorde ik mensen bij de kassa kaartjes bestellen: “Voor die film met die scheet!”