Redactie AD
Titel: BLOEDSTOLLEND.

Hoogste tijd ! We vatten de koe van de laaggeletterdheid maar weer eens bij de horens. Nieuwe bloedstollende cijfers hierover brengen ons er toe om naast de zojuist gepubliceerde al even bloedstollende cijfers over de gezondheidheidstoestand van ons volk maar meteen luidkeels aandacht te vragen voor de cijfers over de laatste met een miljoen toegenomen TWEEEN EEN HALF MILJOEN autochtone laaggeletterden in ons land. En zullen we dan meteen ophouden met de bevolking te verdelen in “LAAG OPGELEID” en “HOOG OPGELEID”?.
Dat is onjuist en in hoge mate stigmatiserend en discriminerend. Zeg liever “TECHNISCH OPGELEID en THEORETISCH OPGELEID. En dan nu het goede nieuws! Hear hear!
“In Bergeijk is al een Digitaal Taalhuis gestart, (samenwerkend tussen gemeente Bergeijk, GOW, de Stichting Lezen en Schrijven, Ster College en Bibliotheek de Kempen.) Samen gaan we de laaggeletterdheid aanpakken. Hiervoor is deze week een communicatiecampagne gestart. De fysieke plek van het DigiTaalhuis is het Aquinohuis in Bergeijk. We hebben taalaanbod, werken met vrijwilligers en proberen zoveel mogelijk mensen in te lichten over laaggeletterdheid. Op deze manier willen we ook zo veel mogelijk potentiële cursisten bereiken.”
Ik ga van zo,n bericht een beetje huppelen. Hier wordt het flakkerend en vrijwel uitgeblazen vlammetje van de behartiging van de laaggeletterdheid in de bibliotheek weer aangeblazen tot een flinke vlam. En ik mag meedoen met een animerende lezing aanstaande maandag 3 September in het Aquinohuis, aanvang zeven uur.
Ooit begon de strijd tegen de laaggeletterdhuis in Middelharnis Een zich vervelende moeder van een kind, dat door zijn middelbare schoolstudie haar nu zo veel tijd liet overhouden, dat zij samen met een leraar van de Mavo besloot die verveling te bestrijden door haar ontwikkeling uit te breiden. Dat idee werd de MOEDERMAVO. Het ontaarde in een groot landelijke succes, veranderde van naam en werd uiteindelijk TWEEDE KANS ONDERWIJS. De instromende nieuwe Nederlanders vonden hier ook onderdak, en gezamenlijk stroomden de gretig belanghebbenden toe. Tot het geld op was en de taalgierigen in de kou stonden, En nieuwe cijfers laten nu zien, dat niet de zogenaamde nieuwe Nederlanders hiervan de dupe zijn, maar vooral onze eigen landgenoten! In de bibliotheek in Bergeijk werden ze hierdoor hard wakker geschud, en begonnen ze het zuurstofarme vlammetje van het taalonderwijs weer stevig aan te blazen.
In de jaren negentig, toen dit achterstallig onderhoud, kennis en schrijfvaardigheid van onze taal hoog in het vaandel stond van menige bibliotheek, mocht ik een lezing houden op het Albedacollege in Rotterdam. OP de eerste rij zaten een handjevol oudere mensen, die het tweede kans onderwijs met beide handen aangrepen om hun achterstand alsnog in te halen. En verder was de zaal gevuld met buitengewoon rumoerig pubervolk. Ik zweette peentjes. Tot ik mijzelf bij elkaar veegde en met stemverheffing tegen een heel lange knul met pet riep: “Wat is het laatste boek wat jij hebt gelezen?” Antwoord: “Ik lees niet!”
Waarop ik luid en duidelijk antwoordde: “Dat geeft niet hoor! Als je het bordje UITGANG maar kunt vinden!”
Nog noot zulk aandachtig gehoor gekregen…