Column 18 juli 2018


Redactie AD
Titel: beddengoed.

We lagen in wilde bloemenvelden. Of tussen geometrische kleurvlakken. Of ook wel tussen koppen van tijgers, krokodillen en apen. Het schoongewassen wit was uit onze slaapkamers verdwenen. Onze met veren gevulde luchtige bedden gingen schuil in opgewonden kleurstellingen…alsof ons nacht- en droomleven moest worden opgeleukt door de woeste fantasieën van beddengoed ontwerpers. Tot het tij weer eens keerde; het spierwitte beddengoed kwam terug. Niets heerlijkers dan zo,n fris gelucht bedje met kraakheldere spierwitte bedekking! Ik hield wel een heel speciale herinnering aan die opgewonden hoeslakens. Ik was weer eens verliefd. Het was een onmogelijke liefde want het object van mijn warme gevoelens was een vent, die de herenliefde aanhing. Wat bezielde mij? Wilde ik hem bekeren? Nee..dat was het niet. Maar het .was zo,n ontzettend leuke man en wat hem voor mij zo geweldig aantrekkelijk maakte was het feit dat ik in mijn hele leven nog nooit met iemand zo heb gelachen als met hem! Vraag me niet wat het was wat onze gezamenlijke lachlust opwekte. We stonden soms tien minuten lang snikkend van de pret samen bij een parkeermeter, dubbel geklapt van de slappe lach om god mag weten wat!
Het was een heerlijke periode in mijn lange leven. Zodra Piet (laten we hem Piet noemen!) binnen mijn gezichtsveld kwam, borrelde de pretkriebel in mij omhoog. Maar we hadden toch ook mooie diepe gesprekken, erotiek speelde tussen ons geen rol, wel een hartelijke benadering van elkaar, er werd vrolijk geknuffeld op vriendschappelijke basis. We hadden ook geen hartsgeheimen voor elkaar. Hij vertelde mij onbekommerd over de mooie jongens, die hij kende. Ik verzuchtte wel eens, dat een aardige opa in mijn leven best een vrolijke toevoeging zou zijn.
En toch dacht ik wel eens: “Gut, met zo,n vitale vrolijke jongen zou het wellicht best uit te houden zijn, misschien ook wel tussen de lakens van een groot bed. Misschien moest ik eens opwindend beddengoed kopen, je weet maar nooit!” Zo viste ik uit de pre-sale van de gerenommeerde beddenwinkel uit de afgeprijsde hoeslakens een diep tomaatkleurige beddenset, dat bestond uit een hoeslaken met bijpassend onderlaken en vier intens rode slopen. Ik droomde van het genot wanneer ik mijn vrolijke lachebek daar tussen kon verschalken. Ons schateren zou geen eind meer nemen!
Ik had natuurlijk beter moeten weten. Op een avond waarop we boven een oneetbare pizza in een obscuur restaurant besloten vroeg naar bed te gaan. “Kan ik bij jou logeren?”, vroeg Piet. Dat was een goed idee, dan kon ik meteen mijn nieuwe rode bedlinnen op hem uitproberen. We keken naar het late nieuws, dronken nog een glaasje port, ik reikte Piet een schone handdoek voor de douche uit….en wachtte af. Ik hoorde de douche ruizen, enig gestommel, ik hoorde Pet de weg naar de slaapkamer inslaan en toen..Een ijselijke gil! Ik rende naar de slaapkamer waar Piet met zijn handen voor de ogen naast mijn prachtige rode bed stond. Hij kreunde.
” Sorry hoor. Maar ik heb geen zin om in een bord tomatensoep te slapen. Ik ben allergisch voor rood!!!