Redactie AD
Titel; Corrie

Vanavond heeft Corrie van Gorp haar heerlijk avondje in het goeie ouwe Luxortheater in Rotterdam; Er vindt een hommage plaats aan deze unieke theatervrouw, met wie ik ooit samen speelde in de musical van Wim Sonneveld en Friso Wiegersma “De Kleine Parade”., gebaseerd op de vooroorlogse bestseller van schrijfster Henriëte van Eijk( minnares van schrijver Simon Vestdijk)
“Wanneer jij nóg een kind wilt, moet je nu in je bed blijven!”, sprak onze huisarts ernstig, toen hij bij mij een flinke nierbekkenontsteking vaststelde. Zodat Corrie van Gorp die avond mijn rol van Mademoiselle Monique in de musical overnam. Samen met Joost Prinsen, die haar minnaar de schilder Jollema speelde, bleek ogenblikkelijk dat Corrie niet alleen vakkundig mijn rol overnam, maar dat ze ook “de lach aan haar kont” had en het publiek haar in de armen sloot! Wim Sonneveld keek goed en engageerde haar meteen voor zijn volgende theatershow. Samen met Willem Nijholt vormden ze een eenmalig theatertrio. Het werd een groot succes, Corrie,s naam was voorgoed gevestigd en wie heeft niet de beste herinneringen aan haar latere samenwerking met André van Duin als Mevrouw de Bok!
Ze begon op haar negentiende jaar bij het Nationaal Ballet en daar klom ze op als coryfee, ook wel “caractére” genoemd.”Een raszuivere nieuwe tweevoeter”, noemde een beroemde dansmeester haar. En die stap van het dansen naar het spelen heeft ze moeiteloos en met gratie genomen. Alles wat ze deed had een grote vanzelfsprekendheid. Het amusementsvak kende ze al: haar vader Piet van Gorp was accordeonist bij The Three Jacksons, een beroemd virtuoos muziektrio.
Als ik aan Corrie van Gorp terugdenk, dan trekken mijn mondhoeken nog steeds vrolijk omhoog! Een opgeruimde hartelijke collega. De combinatie met André van Duin was voorbeeldig, ze waren een werkelijk theater-stél. In een interview werd haar gevraagd of ze veel van hem en Frans van Dusschoten, de aangever van André, had opgestoken?
“Heb je veel van die twee geleerd?”
“Nee jo. Ik had helemaal geen tijd om naar ze te kijken! Ik was altijd te druk met me te verkleden en dan hup! Dan moest ik al weer op!”
In 1986 hield ze het voor gezien. Zo hard gebuffeld. Moe.
Maar de mensen die haar in het theater of op de televisie hebben gezien zullen haar niet vergeten. Die gulle meid, die je zo lekker kon laten lachen…onvergetelijk!
Vanavond zal burgemeester Aboutaleb haar fêteren in het oude Luxortheater. Ik denk dat een gevuld theater, een volle bak, haar zal laten voelen dat we haar nog lang niet vergeten zijn! Het ga je goed, dierbare Corrie!