Redactie AD
Titel: masturberen

“Koud hé?”
We zijn werkelijk niets meer gewend, ondanks dat ik koel opgroeide met dikke ijsbloemen op de ramen van mijn onverwarmde slaapkamertje. Nu lig ik, gekleed in twee truien, grote geitenwollen sokken en een schapenwollen muts over mijn oren tegen de tocht, half onder de deken te giechelen tijdens het lezen van het boek van Barbara van Beukering, “Kruip nooit achter een geranium”, waar over de lezer alles kan lezen in het AD- magazine van vorige Zaterdag
. Ik lees over alle soorten van fysieke verbouwingen en verschuivingen van bot, huid en haar, die de ouder wordende vrouw zich meent te moeten laten welgevallen. Bij nadere beschouwingen bleek ik de enige oude vrouw in het boek te zijn, die gedurende haar lange leven, behalve een laserbehandeling van haar ogen waardoor ze beter een natte regenweg in het donker zou zien, verder geen cosmetische scalpel in haar oude vel had laten snijden. Barbara steekt tijdens de verhalen hierover ruimhartig haar hand in eigen boezem en dat blijft ze het hele boek dóór ook doen! In alle verhalen over de liefde, het huwelijk, de drank, komt ze de lezer met open vizier tegemoet. Openhartig en eerlijk vertelt ze het goede nieuws van de erectiepil van haar man , die dit open-vizier-gedrag van zijn vrouw met ons deelt. bovendien deelt hij met gulle hand deze heerlijke pil uit aan vriend en buurman.
Ik ben van een andere generatie, maar ook dol op openhartig schrijven over…laten we zeggen…de fysieke bewegingen van de mens, in de buitenlucht of in de slaapkamer. Maar mijn kinderen hebben mij met harde hand op de consekwenties hiervan gewezen. “Nou kom je weer op de televisie. Maar we zweren je, wanneer jij “live” de deur van je slaapkamer wijd openzet, verbreken wij alle banden met jou!” Hun wil is mijn wet, dus ik houd mij in.
Toen in 1982 mijn eerste bundel korte verhalen “Liefde en Haat” verscheen, waarin een vrolijk, realistisch en nogal huishoudelijk verhaal stond over masturbatie, getiteld “‘Doe het zelf”, werd ik op de dag waarop ik een lezing in het noorden van ons land zou geven, door de voorzitster van de vereniging waar ik zou optreden, gebeld. “Mevrouw Berk, U komt vanavond bij ons optreden! Er is een woord dat wij niet willen horen!”
Ik, onschuldig: “Ö ja, welk woord?”
“Masturberen! Dat woord willen wij niet horen.!” “OK, riep ik,”Dan masturberen wij niet!”
Het werd een opgewekte avond. Bij het slotapplaus, sprak ik: “Nu dames. We hebben een leuke avond gehad. En we hebben niet eens gemasturbeerd!”