Redactie AD
Titel: HIPHOP!

“Ik neem wel een paar oordoppen voor je mee!’, waarschuwt mijn zoon, vader van mijn veertienjarige kleindochter Belle. Hij is slagwerker van professie, hij kan het weten. “Want de muziek is echt heel hard!” Hij heeft de propjes geprepareerde watten al vóór verwarmd, zodat ik bij aankomst bij Central Studio in Utrecht, een voormalige televisiestudio deze noodzakelijke gehoorbescherming meteen in mijn oren prop. Het is pauze, kleine en grote meisjes maken zich mooi voor de grote spiegel in de hal voor het optreden. Allemaal hebben ze heel lang haar, los of in vlechten. Het is de dag, waarop groepen hiphopdansers uit het land met elkaar de nationale strijd aangaan voor de eerste plaats. In de enorme hal, voormalig televisiestudio, heerst een vrolijke en hoogst kindvriendelijke sfeer. Veel vaders en moeders voor de support van hun kroost, meegebrachte eetwaren want de dag is lang, een hoek met lekker ruikend eten, zelfgebakken cake in royale plakken, ik mag ook proeven. Hoewel de muziek ook vrolijke agressie laat horen, is de sfeer vooral heel gezellig. In kleine groepjes worden de choreografieën in de immense ruime hal nog eens even op scherp gesteld.
De pauze is voorbij. De muziek barst los. Tweeentwintig groepen, waaronder “The Younglings”, waarin Belle danst, gaan ook los!. Ik verover een stoeltje dicht bij het podium en geniet van de vrolijke virtuoze meiden en een enkele jongen, die in absolute concentratie dansen op de swingende muziek. Voor zover ik de teksten versta, zijn die bepaald niet kinderachtig. Wanneer je met een meisje spreekt, doet ze tegelijkertijd een soort isometrische kleine oefeningen. Ongeveer zoals poezen ook “sur place” hun spieren samentrekken vóór dat ze gaan springen.
Ik praat met coach Isis, die samen met collega Evan deze groep leidt. “We hebben een reglement, waarin staat dat die teksten niet té ver gaan, niet te grof zijn. En ook de bewegingen mogen geen seksuele suggestie bevatten.
“We repeteren twee keer per week. Ik werk bij het R.O.C. met de creatieve leerlingen.. We doen niet alleen dans, maar ook licht en geluid. Hiphop komt uit de Bronx, uit de armoedewijken. De dans biedt een oplossing, een uitweg tegen de onderdrukking van de armoede. En het is niet alleen een dansstijl, maar ook een manier van leven. “Having unity and having fun”. Daar draait het om. Die gedachte zie je ook terug in de kledingstijl in de hiphop. Eenvoudige sportkleren, er is hierbij juist geen onderling verschil . Iedereen is gelijk!”
Ik dompel mij nu onder in de lekkere stimulerende muziek. Kleine en grote meisjes dansen in korte choreografiën spannende verhalen. De bewegingen zijn virtuoos. Sommige groepen dansen een klein verhaal, andere meiden laten alleen hun danskunst zien.
Ha! Daar zijn “The Younglings”! En daar is Belle. Met overgave dansen de meisjes een klein verhaal, waarin ze allemaal een persoonlijk moment hebben. Ze dansen dat verhaal : hoe de dans hun sombere stemming verandert in vrolijk dansgeluk! Heel effectief uitgedrukt in die specifieke energieke hiphopstijl!