Redactie AD
Titel: Ramen.

“Kom je eten?”.
“Ja!”. Ik kom altijd eten als je me vraagt. Voor de vrouw alleen is ieder bord warm eten er één. Dus ik kom. Graag. En wat eten we dan?
“We eten Ramen Noodles. Helemaal zelfgemaakt!”
Ik zet me schrap. Ramen. O gut. Ik zie foto,s met mensen die de Japanse noedels naar binnen zuigen. Op een film hoorde ik laatst het bijpassende geluid; slurpen. Luid! Ik heb mijn hele opvoedleven mijn kinderen geleerd hoe je spaghetti “netjes” kan eten, door met een vork en een lepel de slierten tot voegzame pakketjes te draaien, zodat er niet geslobberd hoeft te worden. Enfin, vergeet dat voortaan. Ramen moet geslurpt worden, het schijnt het eetgenot geweldig te verhogen!
Mijn kleindochter ontving ons met een prachtig gedekte tafel. Vol verwachting gingen we achter onze borden zitten. Daar was ze met de pan, schepte onze borden vol met noedels. Daarna kregen we plakjes gebakken tofu. Vervolgens een schep gedroogd zeewier, dat door de geurige hete sojasaus al snel veranderde in zachte groene sliebers. Een handvol fijngesneden zomeruitjes. Een grote schep gebakken paddenstoelen en een kwart hardgekookt eitje maakten alles af. We mochten hierbij ook zeewierchips knagen. (“Dat eitje is niet helemaal vega!”)
Ik gaf mij over. Na mijn aanvankelijke aarzeling proefde ik haar creatie. Ook slurpte ik met overgave de lange noedels naar binnen. En ik moest toegeven, het was buitengewoon smakelijk. Mijn oudste kleindochter is van een meisje, dat met overgave mijn knapperig gebakken lamskoteletjes at (Oma, dat is het lekkerste vlees wat ik ken!) veranderde in een hardcore vegetariër, met veganistische trekjes! “Weet je oma, hier in Flevoland worden er al grappen gemaakt over de opkomst van de Flevotariër! Die eet alleen maar lokaal voedsel. Zo komen we ook dichterbij ons eten. Allemaal belangrijke ontwikkelingen”.
Ik voel afscheid in de lucht. Revolutie op ons bord. Ouwe carnivoor die ik ben, voel ik mijn hartstocht voor zacht, van de vork vallend draadjesvlees verbleken. Mijn moedertje kookte heerlijk, ook mijn oma wist raad in de keuken. Maar ik ben bang dat niet zij niet door de ballotage van mijn kleindochter zouden komen met hun verrukkelijke boterzachte kalfstong met kappertjes saus….met de creme brulée van mijn moeder. En met de hutspot met klapstuk in een kuiltje jus van mijn grootmoeder. Dan kan ik alleen nog de uit mijn geheugen dampende verhalen over de smulpartijen van lang lang geleden aan mijn kleinkinderen vertellen….
Maar wacht eens, mag je wel de opbrengst van de jacht eten? Een parelhoentje? Een fazant? Een vette wilde gans? Daarover moet ik binnenkort toch eens met mijn vegetarische kleindochter een gesprek hebben…Vuile opportunist die ik ben, ik zoek een uitweg uit een totaal vegetarisch landschap. Misschien dat de vegetarische slager mij met zijn bijna net echte kipstukjes kan begeleiden naar het groene land van de toekomst…waar alle koeien, schapen en varkens met pensioen zijn!