Redactie AD
Titel: uitgeprocedeerd!

Ik ben op weg naar de maaltijd, die wordt geserveerd in Het Verzetsmuseum. Het is “de nacht van de vervanging”, hier vinden uitgeprocedeerde vluchtelingen elkaar bij de vrienden van het Steunpunt Vluchtelingen. Wanneer ik niet moet werken ga ik altijd trouw naar die bijeenkomst. Het is eigenlijk de bedoeling, dat je na het eten een mens meeneemt naar je huis. Maar tot dusver bestond mijn plek uit een kamer met één bed, dus het bleef bij sympathie betuigen, in gesprek raken en mee-eten. Dit jaar was mijn tafelheer Mohammed, een lange man, midden dertig, uitgeprocedeerd en in beroep tegen deze beslissing in afwachting van een tweede kans.
” Ik zou als chauffeur kunnen werken, maar dat mag ik niet. Twee keer per week heb ik twee uur Nederlandse les. De taal is moeilijk…” Ik vraag hem of hij alleen leeft: “Ik heb een vriend. Hij werkt wel, bij de post.”
Later vertelt Petra van het ASKV mij, dat hij homo is, maar dat de mensen die over zijn acceptatie als vluchteling een oordeel vellen, hem niet geloven. En dan zal een tweede poging ook weinig kans maken. Hij komt uit een land, waar homo,s worden vervolgd…. hoe groot is zijn kans bij een tweede poging een verblijfsvergunning te verwerven dat de commissie hem nu wel toelaat…
Op 16 Oktober j.l. opende toenmalig minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap Jet Bussemaker het officieel Verzetsmuseum Junior door het afdrukken van een openingspamflet op een oude degelpers. Op de tafel met boeken gerelateerd aan de oorlog ligt het kinderboek “Verhalen uit Verzetsmuseum Junior”. Het gaat over Henk, Nelly, Jan en Eva. Zij waren kind tijdens de Tweede Wereldoorlog, alle verhalen in dit boek zijn echt gebeurd. De wereld zag er in die vijf jaar 1940 – 1945 totaal anders uit. Weinig auto,s, zodat kinderen goed op de stoep konden spelen. Spelletjes die je tegenwoordig bijna niet meer ziet, zoals knikkeren, touwtjespringen of verstoppertje kon je gewoon op straat spelen.
Het boek, met heel veel foto,s, snuffelt op alle mogelijke manieren van alle kanten rond in die vijf jaar oorlog. Een NSB-burgemeester komt ook aan het woord, waardoor je begrijpt waarom mensen die “fout” waren heel andere idealen hadden, dan de doorsnee burger. Ook kinderen uit Nederlands Indië, Suriname en de Antillen maken duidelijk hoe het er in die jaren in hun land uitzag en hoe zij die vijf jaar oorlog ver van het thuisland doorbrachten.
Bij het verhaal van de Joodse Eva is ook een interactieve presentatie. De kinderen kunnen zich hierbij inleven en meedenk en met de vraag: moeten we onderduiken? Ja of nee? Wat moeten we doen? En hoe gevaarlijk is dat? Na afloop wordt er gepraat, kinderen kunnen hun mening geven. Er wordt uitgelegd waarom persoonsbewijzen vervalst moesten worden. Aan het eind van de rondgang door het museum kunnen kinderen de hoofdpersonen van het boek voor het eerst ontmoeten. Dat zijn nu oude mensen. Ze vertellen hoe het na de oorlog met ze verder ging.
Voor mijn elfjarige kleindochter, die op het ogenblik in grote nieuwsgierigheid naar ongeveer alles leeft, koop ik dit buitengewoon spannend boek over de werkelijkheid van de oorlog. Het gaat vanavond in haar schoen!