Redactie AD
Titel: Wildplassen

Wakker worden met het ochtendnieuws op de televisie met een foto van een Indiase minister, die wild plast in het struikgewas. Foei! Het is ook nog eens een man! Nu ben ik niet op de hoogte van de mores in India. Hoe staan zij daar tegenover het wildplassen? In zo,n groot land als India moet het toch mogelijk zijn in al die bossen ergens eventjes de blaas te ledigen. Maar nee, ook in India liggen fotografen met verlengde telelenzen klaar om mensen het schaamrood naar de kaken te jagen. Dit nieuws rakelt bij mij ook weer op, dat in ons land de hele discussie over het gebrek aan openbare toiletten voor vrouwen in de grauwe mist van het verleden is weg-geebd. In heel Amsterdam waren tijdens het onderzoek nauwelijks twee (TWEE!)openbare plee-houses voor dames, meisjes en vrouwen en wel enorme aantallen plaskasten voor mannen, jongens en heren.
Eén dienaar van de overheid riep:””Nou, dan gaan jullie toch ook in zo,n krul plassen?”
Hij werd weggehoond door de strijdlustige vrouwen, die nu wel eens daden van de gemeente wilden zien. Die zich afvroegen of de man, die dat suggereerde, wel weet hoe smerig zo,n krul is. En daar moet je dan je handtas op de gore vloer zetten….. Als waarnemer van de nieuwsberichten in krant, op televisie en radio denk ik, na deze krachtige actie, naiëf als ik ben: “dat is dan nu geregeld!”
Maar ziet u ze? Schone kleine toiletruimtes, met een juffrouw die toezicht houdt, met een schone lap de brillen druppelvrij maakt, die de pleerollen verwisselt, kortom die van het plassen een feest maakt? Je kunt er je handen wassen en dat alles kost maar vijftig eurocent. OP de grote stations is het zover. Op het centraal station in Utrecht is een heerlijke plee. In Vlissingen, in het station aan de waterkant waar de loop-schuit naar de overkant aanlegt en afvaart, daar is een toilet, waar je wel de hele zaterdagkrant op je gemak wilt uitlezen! We moeten maar weer eens nadenken over doeltreffende harde acties om eindelijk die openbare vrouwenplasplekken te laten realiseren. Dat zou heel wat opgeluchte blaasmomenten opleveren.!!!
Ik wandelde met mijn jongste kleinzoon in het bos. Hij was zojuist van po en pamper verlost door geweldig goed zindelijk te worden. Maar in het bos moest hij plotseling heel nodig een plasje doen. Ik keek omzichtig om mij heen, geen mens te bekennen.
“Wil je plassen als een”kind?” Of als een ”man?”
“Als een man!”,.antwoordde hij stoer. Hij stroopte zijn broekje naar beneden, van een gulp was nog geen sprake. En met een prachtige hoge boog plaste mijn kleinzoon in het gras. Dit is een klein terzijde bij dit plasverhaal. Maar om terug te komen op het schrikbarend gebrek aan openbare prettige plasplekken voor dames, meisjes en vrouwen: wat gaan we hier aan doen?