Redactie AD
Titel: “Geniet!”

Vroeger wenste de ober,die uw bordje voor u neerzette, u gewoon “smakelijk eten”. Vervolgens werden wij blootgesteld aan “smakelijke voortzetting!”. Ik ben er nooit achter gekomen, wie verantwoordelijk is geweest voor deze meest smakeloze de eetlust bedervende kreet die ons werd toegeworpen op het ogenbik dat wij de eerste vork naar de mond brachten. Dat was een toevoeging, die mij bijna de trek benam. Ja, zelfs een rilling van afschuw bij mij opriep. Maar ook die hartelijke wens van het bedienend personeel is helemaal verdwenen. En wat er voor in de plaats is gekomen, is zo aardig, zo hartelijk, zo meelevend met U, de gast, dat ik toen ik het voor de eerste keer hoorde, verrast opkeek. Wat een empathie sprak er uit die wens: “geniet ervan!”
Maar behalve meeleven klinkt er voor de toehoorder ook iets dreigend: “Geniet er van!”. Zo van “pas op! Wanneer je niet “geniet”, krijg je een klap!”
Het merkwaardige feit doet zich voor, dat het genot dat men in de horeca ons toewenst, zich nu uitspreidt over allerlei bezigheden in het openbare leven. Wanneer ik gevolg zou geven aan die voortdurende dringende adviezen om toch vooral te genieten van alles en nog wat, zou ik aan diepe somberheid ten prooi vallen. Ja, zelfs bij het aanschaffen bij mijn drogist op de hoek van een homeopathisch middel om een opkomend buikongerief te bedwingen, riep de ijverige vendeuse: “geniet er van!” Ik nam van schrik zoveel van het medicijn, dat ik nu totaal verstopt ben.
Wie heeft deze nieuwe strijdkreet bedacht? Is het een stiekeme actie van de overheid om ons nationaal humeur op te krikken? Een poging om ons genotsorgaan wakker te schudden? Heeft een onderzoeksorgaan vastgesteld, dat wij niet meer in staat zijn te genieten zonder die ons toegeroepen aanmoediging?
In mijn persoonlijke beleving van genot is dat een gevoel, dat om half dichtgeknepen ogen vraagt. Het is vooral een langzaam gevoel, dat opklimt en omhoog kruipt tot in je nekharen. En ook de sensatie, die je ervaart wanneer iemand je met zijn pink over de kleine haartjes op je arm strijkt, héél zacht.
Als iemand iets in je oor fluistert… Wat zegt hij nou toch? Ik weet het niet. Ik kom er niet achter, maar het genot van het vermoeden van wat hij heeft gezegd zeg is bijna ondragelijk.
In een verhaal van Tsechov, waarop de schrijver met een meisje op de slee naar beneden suist…hij fluistert iets in haar oor! Maar wát???Ze weet het niet. Ze is betovert. Ze zal het ook nooit weten.
En dan komt er een ober met een groot glas Glühwein voor haar. Die roept luid: ”
“Geniet er van!”
Erg hé?