Redactie AD
Titel: Knakwortel.

Mijn kleindochter laat niet af. Nooit een grote eter geweest en nu volledig bekeerd tot vegetariër. En wanneer ze dit eetpatroon nu uitsluitend op zichzelf zou toepassen, nee…zij klopt op mijn deur in haar oprechte pogingen haar grootje te bekeren tot het eten van grote hoeveelheden groenten. En ze heeft haar betoog versterkt door de keuze van een vegetarische vriend, zij leven nu wat het eten van groenten en ander gezond voedsel betreft in elkaars verlengde…
Ach…ik kon haar vroeger makkelijk verleiden te komen eten door haar heerlijk met knoflook gemarineerde lamskoteletjes te beloven. Zelf kind van de hongerwinter dat woonde naast een controleur van het abattoir, waar in de laatste oorlogswinter heerlijke braadgeuren van “draadjesvlees” uit de keuken opstegen, dacht ik: “Later. Als de oorlog voorbij is, vraag ik op mijn verjaardag draadjesvlees”. Ik ben nooit een echte carnivoor geworden, maar wanneer ik later in mijn leven ergens die heerlijke zacht gestoofde runderlappen vermoedde, dan ging ik er achteraan. Maar: “Oma, ik probeer je al heel lang te overtuigen dat vegetarisch eten heel lekker is. Veel lekkerder zelfs. Koen en ik dagen de familie dan ook steeds uit om iets nieuws te proberen. En wij geven niet op. Groenten is de toekomst. En behalve dat we het allebei belangrijk vinden bewuster met ons eten bezig te zijn, we willen wel altijd lekker eten!”
Ik ril zachtjes, zie borden vol takken en bladeren voor mij staan. Ik moet van mijn kleindochter knagen, ze wil dat ik verander in een knaagdier!
“Luister oma”.
Ik luister.
“We hebben nu iets bedacht, dat is echt revolutionair! Een klassiek broodje, maar dan nu met een wortel! The Duch Carrotdog, of wel de “knakwortel”. Nog steeds vet, sappig en met een broodje .En je kunt hem proeven op de open dag van de Floriade in ALmere! Dan mag iedereen zelf proeven”.
Mijn kleindochter heeft de vasthoudendheid van een echte missionaris. Iedereen aan het groenvoer. Hoe kan een oma, die zo lang droomde van heerlijk gaar stoofvlees enthousiast worden van een broodje knakwortel?
Maar op de verjaardag van haar broer, mijn jongste kleinzoon, staat een blad met kadetjes gezond. Heel lekker, met ei en mayonaise, tomaat en komkommer. Dan ben ik al tevreden.
En dan hap ik in een broodje met een “bite”. Vertjoept, ik hap in een broodje knakwortel, waar een wortel in een bedje van mayonaise zich voordoet als een heuse knakworst! Braaf kauw ik dóór, moet toegeven: “dit is niet vies! Anders, maar lekker!”
Mijn kleindochter en haar maat staan op afstand te grinniken. “Smaakt het oma?”
Ik knik bedachtzaam. “Het gaat best”, zeg ik zuinigjes, ik voel mijn culinaire toekomst kantelen. Ik ben op mijn ouwe dag verleid door een kleindochter. Ik voel de toekomst in mijn nek blazen.